2013-11-03، 01:17
آیا دلیل ضعف ما در کنترل غذا نداشتن اراده بود.توضیح دهید؟
خير-درست كنار نيامدن با زندگي وفاصله زياد بين واقعيت وغير واقعيت يعني هر چه دوست دارم مي شنوم وهر چه دوست دارم مي بينم .در اصل واقعيت از يك طرف مي رفت ومن از طرف ديگر. اين سوال مي خواهد بگوييد كه ما نه فقط در زمان پرخوري اين مشكل را داشتيم بلكه همين الان هم هين طوريم.ما پرخوري مي كرديم كه از يك واقعيت فرار كنيم كه خودمان هم نمي دانستيم ان واقعيت چيست.بدبختي ما اين بودكه هميشه از مشكلات فرا مي كرديم وپناه مي اورديم به غذاوچاره كار را در خوردن غذاي اضافي مي دانستيم ودر كل بيماري من ربطي به اراده واين جور حرف ها نداره پر خوری ما به خاطر این بود که ما غذا می خوردیم که ویار بدنیمان را خارج از کنترل فکرمان بود ارضا کنیم .من با پذیرفتن بیماری ام می توانم خورذنم را کنترل کنم