2013-11-06، 08:52
2014-07-16، 03:30
من باحضور دربرنامه ورسیدن به عجز خودم یعنی اینکه کارهای کذشته وخود محوری وتصمیم گیریهای که انجام دادم دیگرنمی تواند به من کمک کند ودریافتم که چقدرترسهایم درمن عمل کرده وباعث شده که از روی نقائصم تصمیم بگیرم واینکه چقدر افکار غلط باعث سقوط زندگیم شد دستهایم را بالا گرفتم ودرخواست کمک کردم حالا من نمی توانم بگوییم که این مشکلات که سالهادرزندگی من بوده و بخش بزرگی از رفتارها وباورهای مرامتاسفانه به غلط تصرف کرده میتوانم درعرض زمان کوتاهی کناربگذارم وگاهی دچارشک وایجاد میدانی برای جولانگاه رفتارگذشته نباشم ولی ازطرفی بخاطربازگشت آرامش که در انجمن بافراگیری قدمها بدست آوردم بیشترین تلاشم برای ادامه ایمان واعتقاد به یک نیروی برتر که باعث رشد وبازگشت عشق وآرمش به زندگیم شده را همیشه درسرم پرورش میدم واین اعتماد روز به روز بزرگترمیشود ولی خوب بخاطرانسان بودنم برای خطاها وانحراف از مسیرمثل گذشته خجالت نمیکشم و هروقت ازمسیرخارج شدم برمیگردم و دوباره به خودش توکل میکنم .
2014-08-18، 08:08
دست از قضاوت و کنترل کردن انها بردارم،سطح توقع و انتظارم را از انها پایین بیاورم،به جای اینکه دنبال بدیهای انها باشم خوبی هایشان راببینم،انها را به عنوان یک بیمار درک کرده و بپذیرم،تمرکزم را از روی انها برداشته و روی خودم و بهبودی فردی ام بگذارم،دست از تغییر دادن انها برداشته و انها را همانگونه که هستند بپذیرم،نسبت به انها احساس ترحم و دلسوزی نداشته باشم،انها را جدای از عیب و نقص هایشان دوست داشته باشم