2013-10-11، 02:11
در دعا هویت خود را (ضعیف – ناتوان – دچارکمبودها و نواقص از هر جهت) پیدا می کنیم و وقتی در مورد نواقص اخلاقی خود با خداوند صحبت می کنیم و در مورد آنها دعا می کنیم به نحوی هویتمان بیشتر و بهتر شناسایی می شود،مانند (اقرار بخاطر عجز در قدم یک)
دعا باعث اتصال روح ما با خداوند خواهد شد.( مانند اتصال کابل با منبع انرژی)
دعا باید بصورت یک اصل در زندگی در آید،چون دعا باعث بسیج نیروهای درونی شده و در دعا است که راه حل ها نمایان خواهد شد.
دعا یعنی در میان گذاشتن مسائل و مشکلات خود با خداوند.
همانطور که بدن ما به اکسیژن و آب نیاز دارد،روح ما نیز به دعا و نیایش نیازمند است.
دعا و نیایش در قدم یازده ستونهای هستند که زندگی ما بر روی آنها استوار است،بنابراین هر روز خود را با دعا و نیایش آغاز می کنیم.
اعتقاد و اعتماد من به خداوند سرچشمه تمام قدرت من است و زمانی انرژی من تمام می شود که از قدرت او غافل می شوم و تا زمانی که خداوند را پیدا نکرده ام نمی توانم زندگی خود را اداره کنم.
هر کسی که دعا کردن را یاد بگیرد،قطعا آن را ادامه خواهد داد و کسانی دعا و نیایش را مسخره میکنند که تا به حال آنرا تجربه نکرده اند.
فقط با یافتن خداوند بوسیله دعا و اعتماد به او ( رشد روحانی )می توان از رنج بیماری خلاص شد.
دستاورد دعا آرامش فکر و روشن شدن ذهن است و بدیهی است که فکر آزاد و روشن برای درک حقایق آمادگی بیشتری دارد.
دعا رابطه عاشقانه با معشوق است و هیچ قید وبندی ندارد و محدودیت زمانی و مکانی برای آن متصور نیست.
در قدم یازده ما مستقیما از محبت و راهنمایی خداوند بهره مند می شویم.
ارتباط ما با خداوند در این قدم مثل اوایل پاکی بخاطر ترس از لغزش نیست.
تا قبل از قدم یازده با خداوند آشنایی پیدا کرده ایم و در این مرحله با او بیشتر اخت شده و مانوس می شویم و پی می بریم بدون حمایت او قادر به انجام هیچ کاری نیستیم.
در قدم یازده خداوند را تحمل نمی کنیم بلکه عاشقانه با او زندگی می کنیم.
در این قدم بجای دعا کردن برای تمایلات خود،تنها برای آگاهی از خواست او دعا می کنیم و برای خود چیزی نمی خواهیم مگر آنکه نفع دیگران هم در آن باشد.به راستی چرا نیروی برتر (خداوند )بایستی خود را بر من آشکار سازد در حالی که من فقط مشتاق دریافت هدایای او هستم و فقط در زمان مشکلات به او رجوع می کنم.
خداوند اراده کرده است ما با شرافت و احترام زندگی کنیم
فاکتورهای لازم در قدم یازده
-روشن بینی به معنای اینکه بفهمیم خواست خداوند برای ما چیست؟
- تداوم و پیگیری به این مفهوم که دعا و نیایش امری همیشگی بوده و فقط برای یکبار نیست.
- انضباط به معنای اینکه تمرین خود جهت انجام دعا و مراقبه را منظما تا کسب مهارت و عادت ادامه می دهیم.( افراد ماهر،ماهر بدنیا نیامده اند بلکه بر اثر تمرین و مداومت مهارت پیدا کرده اند.)
دعای خانوادگی و مثلا پیش از صرف وعده های غذا جهت عادت به این امر بسیار موثر است.
قدم یازده حافظ و نگهبان حالات روحانی قدمهای قبلی بوده و وسیله نزدیکی با خداوند است. این قدم ظرفیت ما را برای استفاده از نیروی برتر بالا میبرد.
در قدم یازده مشکلات کم نمی شود بلکه بصورتی اساسی دیدگاه ما نسبت به زندگی و مشکلات آن عوض می شود و از خواسته های خود چشم پوشی می کنیم.
در این قدم مرتبا تکرار می کنیم که اراده،اراده توست و به مرور خواسته های ما با خواست خداوند منطبق و هماهنگ می شود. در این مقطع مفهوم تسلیم بخواست خداوند و رضایت از آنرا در می یابیم.
در قدم یازده تشخیص واقعیات و حقایق آسانتر شده و آماده می شویم تا بگذاریم دیگران زندگی کنند و خودشان باشند.(زندگی می کنیم و می گذاریم دیگران زندگی کنند.)
در این قدم از طریق ارتباط با خداوند (دعا )جوابها را دریافت (مراقبه )می کنیم و بدین طریق روان پر تلاطم، آرامش یافته و تضادها و کشمکش های درونی مان التیام پیدا می کند.
با انجام درست این قدم موهبتهائی را دریافت می کنیم که قبلا از آنها بی بهره بودیم و ضمنا خیراتی رادریافت خواهیم کرد که ظرفیت آنرا پیدا کنیم و قدرت کارهائی را که قبلا در توان ما نبود را می یابیم.
در قدم یازده افکار خود را از نیات حسرت آلود – نادرست – خودپرستانه و تحت تاثیر نواقص و کمبودها پاک می کنیم و در اینصورت است که می توانیم از قوای فکری خود با راهنمایی خداوند استفاده صحیح کنیم .
وقتی فکر ما جهت و مسیر صحیحی پیدا کند و از نیات غلط پاک گردد،از تنگ نظری و کوته فکری رها شده و سطح فکر بالاتر و والاتری را تجربه خواهیم نمود.
در قدم یازده از دعا و مراقبه خواستار الهام و راه حل برای رفع مشکلات خود می شویم و گاه از این الهامات تعجب می کنیم.
موفق باشی
دعا باعث اتصال روح ما با خداوند خواهد شد.( مانند اتصال کابل با منبع انرژی)
دعا باید بصورت یک اصل در زندگی در آید،چون دعا باعث بسیج نیروهای درونی شده و در دعا است که راه حل ها نمایان خواهد شد.
دعا یعنی در میان گذاشتن مسائل و مشکلات خود با خداوند.
همانطور که بدن ما به اکسیژن و آب نیاز دارد،روح ما نیز به دعا و نیایش نیازمند است.
دعا و نیایش در قدم یازده ستونهای هستند که زندگی ما بر روی آنها استوار است،بنابراین هر روز خود را با دعا و نیایش آغاز می کنیم.
اعتقاد و اعتماد من به خداوند سرچشمه تمام قدرت من است و زمانی انرژی من تمام می شود که از قدرت او غافل می شوم و تا زمانی که خداوند را پیدا نکرده ام نمی توانم زندگی خود را اداره کنم.
هر کسی که دعا کردن را یاد بگیرد،قطعا آن را ادامه خواهد داد و کسانی دعا و نیایش را مسخره میکنند که تا به حال آنرا تجربه نکرده اند.
فقط با یافتن خداوند بوسیله دعا و اعتماد به او ( رشد روحانی )می توان از رنج بیماری خلاص شد.
دستاورد دعا آرامش فکر و روشن شدن ذهن است و بدیهی است که فکر آزاد و روشن برای درک حقایق آمادگی بیشتری دارد.
دعا رابطه عاشقانه با معشوق است و هیچ قید وبندی ندارد و محدودیت زمانی و مکانی برای آن متصور نیست.
در قدم یازده ما مستقیما از محبت و راهنمایی خداوند بهره مند می شویم.
ارتباط ما با خداوند در این قدم مثل اوایل پاکی بخاطر ترس از لغزش نیست.
تا قبل از قدم یازده با خداوند آشنایی پیدا کرده ایم و در این مرحله با او بیشتر اخت شده و مانوس می شویم و پی می بریم بدون حمایت او قادر به انجام هیچ کاری نیستیم.
در قدم یازده خداوند را تحمل نمی کنیم بلکه عاشقانه با او زندگی می کنیم.
در این قدم بجای دعا کردن برای تمایلات خود،تنها برای آگاهی از خواست او دعا می کنیم و برای خود چیزی نمی خواهیم مگر آنکه نفع دیگران هم در آن باشد.به راستی چرا نیروی برتر (خداوند )بایستی خود را بر من آشکار سازد در حالی که من فقط مشتاق دریافت هدایای او هستم و فقط در زمان مشکلات به او رجوع می کنم.
خداوند اراده کرده است ما با شرافت و احترام زندگی کنیم
فاکتورهای لازم در قدم یازده
-روشن بینی به معنای اینکه بفهمیم خواست خداوند برای ما چیست؟
- تداوم و پیگیری به این مفهوم که دعا و نیایش امری همیشگی بوده و فقط برای یکبار نیست.
- انضباط به معنای اینکه تمرین خود جهت انجام دعا و مراقبه را منظما تا کسب مهارت و عادت ادامه می دهیم.( افراد ماهر،ماهر بدنیا نیامده اند بلکه بر اثر تمرین و مداومت مهارت پیدا کرده اند.)
دعای خانوادگی و مثلا پیش از صرف وعده های غذا جهت عادت به این امر بسیار موثر است.
قدم یازده حافظ و نگهبان حالات روحانی قدمهای قبلی بوده و وسیله نزدیکی با خداوند است. این قدم ظرفیت ما را برای استفاده از نیروی برتر بالا میبرد.
در قدم یازده مشکلات کم نمی شود بلکه بصورتی اساسی دیدگاه ما نسبت به زندگی و مشکلات آن عوض می شود و از خواسته های خود چشم پوشی می کنیم.
در این قدم مرتبا تکرار می کنیم که اراده،اراده توست و به مرور خواسته های ما با خواست خداوند منطبق و هماهنگ می شود. در این مقطع مفهوم تسلیم بخواست خداوند و رضایت از آنرا در می یابیم.
در قدم یازده تشخیص واقعیات و حقایق آسانتر شده و آماده می شویم تا بگذاریم دیگران زندگی کنند و خودشان باشند.(زندگی می کنیم و می گذاریم دیگران زندگی کنند.)
در این قدم از طریق ارتباط با خداوند (دعا )جوابها را دریافت (مراقبه )می کنیم و بدین طریق روان پر تلاطم، آرامش یافته و تضادها و کشمکش های درونی مان التیام پیدا می کند.
با انجام درست این قدم موهبتهائی را دریافت می کنیم که قبلا از آنها بی بهره بودیم و ضمنا خیراتی رادریافت خواهیم کرد که ظرفیت آنرا پیدا کنیم و قدرت کارهائی را که قبلا در توان ما نبود را می یابیم.
در قدم یازده افکار خود را از نیات حسرت آلود – نادرست – خودپرستانه و تحت تاثیر نواقص و کمبودها پاک می کنیم و در اینصورت است که می توانیم از قوای فکری خود با راهنمایی خداوند استفاده صحیح کنیم .
وقتی فکر ما جهت و مسیر صحیحی پیدا کند و از نیات غلط پاک گردد،از تنگ نظری و کوته فکری رها شده و سطح فکر بالاتر و والاتری را تجربه خواهیم نمود.
در قدم یازده از دعا و مراقبه خواستار الهام و راه حل برای رفع مشکلات خود می شویم و گاه از این الهامات تعجب می کنیم.
موفق باشی