انجمن بانیان بهبودی

ايا من مي پذيرم؟؟
 قدم يك من را با بيماري اعتياد و عجز هام آشنا مي كنه، اگه بتونم من معتادم را سواي اعتيادش ببينم رفتارها، منش، كردارش منو ازار نمي ده چون درك مي كنم كه  از روي بيماريش اين كار ها رو انجام ميده..
 اگر من اعتياد را بعنوان يه بيماري بپذيرم دست از مقصر دانستن معتادم بر ميدارم، او را مجرم نمي انگارم، سرزنش و توهين نمي كنم حتي ترحم و دلسوزي نسبت بهش نخواهم داشت فقط اگر من بپذيرم اعتياد و الكليسم يه بيماري است

 

بله . در گذشته اثلا پذیرش بیماری  اعتیاد رو نداشتم بلکه او را انگل جامعه و کسی که باعث شده بود زندگی ما را نابود کند می دیدم اما با کارکرد قدم ها مخصوصا قدم یک عجز خود را اعلام نمودم و پذیرفتم که اعتیاد یک بیماری است و مصرف کننده ام فقط در 3% مواد رو داره بقیه رفتارها عادت ها و غیره مثل من عمل میکنه و مثل من دارای نقص های زیادی.
وقتی به این درک برسم و بیمارم رو بپذیریم میتونم رشد کنم  و روی بهبودی خودم تمرکز داشته باشم.

امروز بله با صدای بلند اعتراف میکنم و دعا میکنم و از خداوند میخواهم که بینش و فهم ودرک این مطلب مهم را به من هدیه کند خودم از بیمارم بیمارتر ونیازمند کمک زمانی که به دنیا  امدم و رشد کردم هیچ   اطلاعاتی به ما داده نشد و یا نبود با استفاده از تجربیات تلخ گذشته با جرات میتوان گفت که این یک بیماری است بیماری که متاسفانه گرمی و عشق را از خیلی اشیانه ها دور خراب و ویران کرد امروز دلم میخواهدتلاش  کنم که انها را دوست داشته باشم و اصل برنامه میگوید من باعث نیستم و نمیتوانم و قادرنیستم کنترل کنم امروز تمرین میکنم وبه خود یاد میدهم عاشق بودن را. وقتی الکل و مواد را از بیمارم جدا میکنم او را بیشتر از گذشته دوست دارم امروز انها را تفکیک میکنم من او را دوست داشتم ولی ترس از مصرف من را از او دور و اورا از من امروز واقعیت زندگی ام را میپذیرم که او یک مصرف کننده است وخدای مهربان خودش را دارد.