انجمن بانیان بهبودی

نسخه‌ی کامل: فقط برای امروز-بانزدهم اردیبهشت
شما درحال مشاهده‌ی نسخه‌ی متنی این صفحه می‌باشید. مشاهده‌ی نسخه‌ی کامل با قالب‌بندی مناسب.
هر مسافتی 15 اردیبهشت

«...حاضر بودم تا برای پاک ماندن هر مسافتی را که لازم بود، طی کنم.»

کتاب پایه

v

تازهواردها میپرسند: «هر مسافتی؟» بازنگری دوران اعتیاد فعال خود در گذشته و مسافتی که برای نشئه ماندن مایل به طی آن بودیم، میتواند در توضیح این مسئله کمک کند. آیا مایل به طی مسافتهای طولانی برای تهیه مواد بودیم؟ بله، معمولاً این طور بود. این بدین معناست که اگر ما به همان اندازه که نگران مصرف خود بودیم، درباره پاک ماندن نیز نگران باشیم، هر کاری را برای رساندن خود به جلسات امتحان میکنیم.

در دوران اعتیاد خود آیا اغلب کارهای احمقانه و نامعقولی را انجام نمیدادیم یا از مواد نامشخصی طبق راهنمایی دیگران استفاده نمیکردیم؟ پس چرا استفاده از راهنمایی را در دوران بهبودی بسیار دشوار مییابیم، خصوصاً وقتی این راهنمایی برای کمک به پیشرفت ما در نظر گرفته شده است؟ وقتی مصرف میکردیم آیا اغلب با نومیدی به نیروی برتر خود روی نمیگرداندیم و نمیگفتیم «لطفاً مرا از این مخمصه رهایی بخش!»؟ پس چرا درخواست کمک از خداوند را در دوران بهبودی خود دشوار مییابیم؟

در دوران مصرف معمولاً وقتی نوبت یافتن راهها و روشهایی برای تهیه مواد مخدر بیشتر میرسید، ذهن روشنی داشتیم. اگر میتوانیم همین اصل روشنبینی را در بهبودی خود به کار گیریم، شاید از اینکه چگونه به راحتی شروع به فراگیری برنامه NA کردهایم، متعجب شویم. اغلب گفته میشود بهترین فکر ما، ما را به اتاقهای معتادان گمنام کشاند. اگر مایل به طی هر مسافت، پیروی از راهنماییها و حفظ روشنبینی هستیم، میتوانیم پاک بمانیم.

v

فقط برای امروز: برای پاک ماندن مایل به طی هر مسافتی هستم. هر قدر که لازم است برای استفاده از راهنمایی روشنبین و آماده میشوم.
راه پیروزی راه تعالی بخشیدن به خویش است.
نباید با وسوسه ها بجنگیم،یا در مقابل انها مقاومت کنیم.
باید وسوسه ها را پشت سرگذاریم واگاهی وشعورمان را به درگاه نیلوفرین خدا ارتقاء دهیم.
شاید کوشش های اولیه مان بی ثمر باشد،اما اگر مداومت داشته باشیم،
پیروزی از آن ما خواهد بود.
15 اردیبهشت کدا
ما بیماران وابسته و هم‌وابسته در تظاهر کردن و به نمایش گذاشتن شخصیت کاذب خود من مهارت عجیب و زیادی دارد. به راحتی می‌توانم درآن واحد چند کاراکتر بیماری خودم را در همان موقع نشان دهم. مثلاً در خانه مشغول دعوا با همسرم بودم, تا زنگ در به صدا در ‌آمد، فوراً حالت خشم و عصبانیت را کنار می‌گذارم و با خوشرویی با مهمان صحبت می‌کردم. انگار هیچ اتفاقی نیفتاده است. سعی می‌کردم با نقش بازی کردن نظر و تأیید دیگران را جلب کنم. حتی اکنون که با اصول برنامه آشنایی دارم، سعی می‌کنم به نوعی تأیید و توجه دیگران را جلب می‌کنم. گاهی این مطرح بودن و تأیید طلبی در من به صورت یک عادت مزمن در می‌آید، که با خودنمایی و منم منم کردن خود را نشان می‌دهد، مثلاً با خودنمایی سعی می‌کنم، کسانی‌را که تازه وارد هستند بفهمانم که برنامه در من ایجاد تحول و آرامش کرده است. خداوندا: مرا کمک کن تا از وسوسه‌ی خودنمایی و مطرح شدن و تأیید گرفتن از دیگران به گذشته‌ی دردناکم وصل شده است رها شوم! آیا هنوز هم می‌خواهم با بزرگ‌نمایی کارهایم، در صدد فریب خودم و جلب نظر و عقیده‌ی دیگران باشم؟
من با فروتنی خودم را می‌پذیرم!


 
15 اردیبهشت از کتاب اندیشه امروز a day at a time
در هنگام‌ خشم‌ و عصبانيت‌ آيا قادرم‌ با پذيرش‌ آن‌ بعنوان‌ يك‌ حقيقت‌، از انفجار آن‌به‌ روشي‌ نامناسب‌ و خشونت‌آميزپرهيز نمايم‌؟با استفاده‌ از رهنمودهاي‌ برنامه‌ من‌ آموخته‌ام‌ كه‌ چگونه‌ خشم‌ خود را مرحله‌ به‌مرحله‌ به‌ گونه‌اي‌ ابراز نمايم‌ كه‌ باعث‌ رنجش‌ ديگران‌ نشوم‌. من‌ پي‌ برده‌ام‌ كه‌ اگر دركنترل‌ خشم‌ خود نكوشم‌ نهايتاً خود از وجود آن‌ صدمه‌ خواهم‌ ديد و بهبودي‌ خودرا به‌ مخاطره‌ خواهم‌ انداخت‌.آيا در زمانيكه‌ عصباني‌ مي‌شوم‌ قادرم‌ كه‌ با كنترل‌ خشم‌، خونسردي‌ خود را حفظ‌كنم‌؟ آيا تماس‌ با دوستان‌، اعضاء گروه‌ و خواندن‌ چندباره‌ دعاي‌ آرامش‌ به‌ من‌ كمك‌خواهد كرد كه‌ از عكس‌ العمل‌ شتابزده‌ خودداري‌ كنم‌؟آيا در زمانيكه‌ خشم‌ بر من‌ چيره‌ مي‌شود قادرم‌ كه‌ آنرا بعنوان‌ يك‌ احساس‌ طبيعي‌پذيرا باشم‌ و با كمال‌ احتياط‌ به‌ آن‌ اجازه‌ رشد و آزادي‌ بروز دهم‌، بدون‌ آنكه‌ موجب‌رنجش‌ و صدمه‌ ديگران‌ گردم‌؟آيا من‌ مي‌توانم‌ كه‌ با روبرو شدن‌ مناسب‌ با خشم‌ مانع‌ از تبديل‌ آن‌ به‌ كينه‌ و نفرت‌گردم‌؟
«خشم‌ وجود دارد كينه‌ را ما مي‌سازيم‌»