شب تاریک و سنگستان و مو مست قدح از دست مو افتاد و نشکست
نگهدارنده‌اش نیکو نگهداشت وگرنه صد قدح نفتاده بشکست
تا به گیسوی تو دست ناسزایان کم رسد هردلی از حلقه ای در ذکر یارب یارب است
به قبرســتان گذر کردم کم و بیش
بدیدم قبر دولتمند و درویش
نه درویش بی کفن در خاک رفته
نه دولتمند برده یک کفن بیش
در باور من فراتر از انسانی
مادر، تو فقط به قصه ها می مانی
در قحطی عاطفه بیا قول بده
بعد از پدرم کنار ما می مانی!
[size=mediuبدون عشق نشان ا]
ز جهان نخواهد ماند
بماند عشق ولیکن جهان نخواهد ماند
خزان عمر من آمد بهار عمر تو شد
بهار عمرِ تو هم ای جوان نخواهد ماند
m
زان پیش که نام تو ز عالم برود
می خور که چو می بدل رسد غم برود
بگشای سر زلف بتی بند به بند
زان پیش که بند بندت از هم برود
خیام
با تو سخنان بی زبان خواهم گفت ..........از جمله ی گوش ها نهان خواهم گفت .
جز گوش تو نشنود حدیث من کس ..........هرچند میان مردمان خواهم گفت
ﺍﮔﺮ ﺟﺴﻤﻢ ﺑﺴﻮﺯﯼ ﺳﻮﺗﻪ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺍﮔﺮ ﭼﺸﻤﻢ ﺑﺪﻭﺯﯼ ﺩﻭﺗﻪ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺍﮔﺮ ﺑﺎﻏﻢ ﺑﺮﯼ ﺗﺎ ﮔﻞ ﺑﭽﯿﻨﻢ ﮔﻠﯽ ﻫﻤﺮﻧﮓ ﻭ ﻫﻤﺒﻮﯼ ﺗﻪ ﺧﻮﺍﻫﻢ
مو که سر در بیابانم شو و روز سرشک از دیده بارانم شو و روز نه تب دیرم نه جایم میکند درد همیدونم که نالونم شو و روز
حیله یاد از مردم غافل نمی باید گرفت.......کینه از هم نوع خود در دل نمی باید گرفت .
تا شود آسان امور مشکلات زندگی .......کا را بر این آن مشکل نمی باید گرفت