انجمن بانیان بهبودی

نه چنین نبود، زیرا ریشه شناخت مذهبی من از کودکی بود و مربیان اولیه من کاملاً بی سواد و ناآگاه از دین و مذهب بودند و من در آن سن و سال چنان از خدا و مسائل مذهبی ترسیده بودم و به اصول و فروع دین نظر خوبی نداشتم و خیلی دوست داشتم که کسی و چیزی به من ثابت کند که نه خدا هست و همه این ادیان هم کشک و دوغ هستند. کینه و نفرت من از آنجایی آغتز شد که والدینم سر هر مسئله منو به جهنم و درک واصل میکردند و چنان از طرف خدا حرف میزدند که من همه امیدهایم را برای توبه کردن از دست دادم و یک فرد دین گریز شدم و با اینکه ادای افراد متدین و مذهبی را در می اوردم اما هیچ اعتقادی به آنها نداشتم و دیگر اینکه سیستم بیماری من در آن موقع ناشناخته بود و من فقط خطا میکردم و دیگران و یا خودم خود را ملامت و سرزنش میکردم واز خلقت خودم کاملاً ناراضی بودم و از اینکه به دنیا آمده بودم از والدین و خداوند شدیداً شاکی و ناراحت بودم. من همیشه درحال عذاب کشیدن از افکار و رفتار بیمار خودم بودم و به خودم احساس گناهکار بودن میدادم و احساس میکردم همیشه اشباحی من را دنبال میکنند و حتی در یک اطاق به تنهایی احساس میکردم که ارواح خبیثه ناظر من هستند و منتظر یک دستوری و یا فرصت مناسبی برای دریدن و کشتن من هستند.