انجمن بانیان بهبودی

اصولاً برای تصمیم گیری نیاز به آزادی و حق انتخاب نیاز است. چیزی که در زندگی من وجود نداشت. حتی من نمی توانستم موی بلند داشته باشم پدرم از همان کودکی تا سن 13 سالگی اجازه نمیداد من مویم را بلند کنم. همیشه نمره 4 می زد. اگر شلوار و کتی و کفشی میخرید یرای چند سال دیگه آستین کت و پاچه شلوارم را زاپاس می دوختند و داخل کفشم پارچه میگذاشتند. من اجازه نداشتم با هر کودکی رفیق شده و رفت و آمد کنم. از نظر آنها من حق انتخاب و تصمیم گیری نداشتم و وقتی بزرگ شدم برای زن انتخاب کردند. برای سپردن زندگی به خداوند یک تصمیم گیری فکری است مانند سپردن امانت به امانت دار. اما من خدایی را نمی شناختم که بتوانم با خیال راحت کارهایی را که مربوط به من نبود را به او بسپارم. فکر من برای خودش خیلی ها را داشت که باید کنترلشان میکرد و برایشان خدایی می نمود برایشان آینده میساخت و در اصل آنقدر سوژه داشت که به خودم فکر نمیکردم. من مسئول فقط خودم بودم اما بیماری من اجازه نمی داد که به خودم برسم. خودم لنگ بودم کار دیگران را رو براه می کردم. با سپردن این همه مشغولیاتی که هیچ ارتباطی به من نداشت. من می توانستم خودم را ببینم من در فکر کنترل دیگران گمشده بودم. با امدن به برنامه و رسیدن به این قدم و سپردن چیزهایی که مربوط به من نبودند. بار بسیار سنگینی را زمین گذاشتم!!