انجمن بانیان بهبودی

نه هیچ اعتمادی نداشتم و حتی باورش هم نداشتم. موجودی ترسناک و مجازاتگر که در اختیار پدر و مادر و بزرگتران بودند که با نفرین کردنشان من به خودم میلرزیدم. به این خدایی که به من نشان دادند مورد اعتماد نبود و من همیشه ازش گریزان بودم. من به کسی که اعتماد نداشتم هرگز زندگیم را نمی سپردم. خودم هم هنر مهارتها را نداشتم بخاطر غرورم از کسی هم کمک نخواستم. این شد زندگیم که عاقبت به جهنمی سهمگین تبدیل شد. وقتی متوجه شدم هرچه خودم برای خودم فقط مشکل ساختم و در اثر حجوم بار سنگینی که به خودم آویزانکرده و یدک میکردم خودم را خسته و فرسوده نموده ام. بهتر دیدم این باور را تقویت کنم که به موجودی که من نمیشناسمش اما اون من را هرگز رها نکرده بود، زندگیم را بسپارم. این سپردن را مانند امانت دادن به کسی تمرین کردم و هی سپردم هی پس گرفتم. عاقبت فهمیدم من مشکل تصمیم گیری دارم و حق انتخابم هم دست بیماریم است. سپردم و وقتی اطمینانم زیاد شد همه چیز را به او واگذار کردم و خودم فقط سهم خودم را انجام میدهم و حتی دعا کردنم را هم به او سپرده ام او بفکر خیر من است من برای خودم دردسر و شر میخواهم!