2014-01-01، 08:08
امروز سعی می‌کنم در کنار دوستان رها شده از وابستگی به سم نیکوتین، به برنامه‌ی رهایی از وابستگی‌های ناسالم اعتماد کنم. من در زندگی گذشته‌ی تاریکم به کسی اعتماد نداشتم. فکر می‌کردم همه دشمن من هستند. ولی امروز دوستانی دارم که در کنارشان به مسیر بهبودی سفر می‌کنم. سعی می‌کنم امروز به دیدارشان بروم و آنها را در آغوش بکشم. دوستان پاکی که دیگر بوی سم نیکوتین نمی‌دهند و به جای بوی آن، بوی عطر و ادکلن‌شان بینی‌‌ام را می‌نوازد. من اکنون در بهار زندگانی و در اوج لذت رهایی از دست دیو اعتیاد این معجزه را در کنار دوستان همگروه جشن می‌گیرم. آیا من این معجزه‌ی خالقم را از صمیم قلب می‌پذیرم؟ آیا پذیرفته‌ام که رها شدنم، تنها توسط قدرت و اراده‌ی خداوند انجام شده است؟ پروردگارا: مرا کمک کن تا در هوای مقدس و پاکت نفس بکشم. خداوندا: به من دانشی بده، تا به خاطر وسوسه‌ی زودگذر مصرف، امروزم را خراب نکنم، خدایا: به من بفهمان که اگر دستم را از دستت خارج کنم چه به سرم خواهد آمد، امّا از تو تقاضا دارم که به من نشان ندهی، چه به سرم خواهد آمد.
من فقط برای امروز مصرف نمی‌کنم!
من فقط برای امروز مصرف نمی‌کنم!