2014-01-03، 12:48
قدم اوّل
چگونه قدرت از نقطه‌ي ضعف و تسليم شدن آغاز مي‌شود؟
1- ما اقرار كرديم كه در برابر بیماری سرطان و درد ناشي از آن عاجز بوديم و زندگي‌مان غيرقابل اداره شده بود.
اجرای اين قدم براي خيلي از ما قابل درك و پذيرش نيست!
چرا ما با اصول و مسئله و جمله‌ي اقرار کردن، مشكل داريم؟
شاید به این خاطر است که با تمام قدرت و تلاش سعي داريم با فراموش كردن سرطان و درد خود، افكار آزار دهنده‌اش را از مغز و ذهن خود خارج كنيم!
ما در دام يك بيماري مهلك و جانكاهي اسير هستيم، كه حتي از شنيدن نامش، پشت شجاع‌ترين انسان‌ها هم بلرزه مي‌افتد.
حالا چرا بايد با يادآوري آن خود را آزار دهیم و مشكلات بیش‌تری برای خود به‌وجود بیاوریم و آن را دائم درمقابل ديگران ابراز كنيم؟
آيا بهتر نيست همه چيز را فراموش کنیم و با تمركز روي چيزهاي مثبت و اميدواریهای ديگر، فكرمان را از وجود سرطان و دردناشي از آن را دور كنيم؟
اقرار به داشتن بیماری سرطان خودش به اندازه‌ي كافي دردآور و ترسناك است، ديگر چه نيازي داريم تا آن را در مقابل ديگر اعضای انجمن و خودمان و يك نفر ديگر هم اقرار كنيم. اين را بدانيد كه در اصول برنامه و كاركرد قدمها پذيرش و اقرار كردن به عجز و ناتواني خود در مقابل درمان و سازگاری با بیماری سرطان و كنترل کردن درد آن، به شما قدرت باور نكردني مي‌دهد. در مقايسه‌ي اصول انجمن‌هاي الكلي‌ها و معتادان و ساير انجمن‌هاي خودیاری با اصول دوازده قدمي و اصول خودیاری سرطاني‌های ایران، يك بحث مهم وجود دارد. آن‌هم بحث عاجز بودن در مقابل الكل، مواد مخدر و نیکوتین و پرخوری و… سرطان که برای افراد مشکل دار یکسان است مي‌باشد. اعضای این انجمن‌‌ها (251 انجمن خودیاری قدمها) با اعلام عجز توانسته‌اند، در مقابله با قوي‌ترين مشكلات افکار و رفتارها و وابستگي‌ها در دنيا موفق و سربلند شوند. پس اگر مي‌خواهيد راه اصولي آنها را برويد، تسليم اصول برنامه شويد، صبر كردن و گوش سپردن مهم‌ترين كاري است، كه بايد انجام دهيد، پس سعي كنيد، پاي‌تان را در جاي پاي اعضاء قديمي انجمن قرار دهيد، تا شما هم درمقابل سرطان پيروز و سرفراز باشيد، مطمئن باشيد شما چيزي را از دست نمي‌دهيد.
(فرد بيمار سرطانی بايد كاملاً فرصت طلب باشد، نبايد آن را از دست دهد، در وجودش سلول‌هاي مخرب سرطاني در حال تخريب و تكثير هستند. كوچك‌ترين غفلت موجب رُشد و پيش‌روي سلول‌هاي ناهنجار سرطان در ساير قسمت‌ها مي‌شود. پس فرصت زيادي براي‌تان نيست قبل از اين‌كه زندگي‌تان را از دست بدهيد، بهترين‌ها را انتخاب كنيد!)
آنها با اقرار به عجز و ناتواني خود، دچار مشكل خاصي نشدند، بلكه به توانايي ويژه‌اي رسيدند. چون مي‌دانند كه در مقابل تحمل و کنترل اين بيماري خودشان عاجز و ناتوان هستند، آنها به اندازه‌ي كافي تلاش خودرا كرده‌اند، اگر این تلاشها اثری داشت خودش را نشان میداد!
در بين اعضای سرطاني‌های ایران هم همين‌طور همه گونه تلاش که میشد شده است. عده‌اي كارشان به جراحي و شیمی و پرتو درمانی كشيده شد. بعضي از آنها دارو مي‌خوردند و تحت درمان و مراقبت پزشكي بودند و هستند. عده‌اي فقط با پرتو و شيمي‌درماني و روش‌هاي مختلف درحال تلاش هستند، كه جلوي پيش‌روي سرطان را بگيرند. اما در بيش‌تر مواقع اين تلاشها نتيجه بخش نبوده است. حتي پزشکان محترم براي بعضي ازما، وعده‌ي آخرین روزها و تاريخ مرگ تعيين هم كرده بودند. ما هم با ترس و استرس از مرگ، با نااميدي مثل شمع سوختیم و آب شديم، حتي بودند كساني كه تحمل اين همه درد و رنج را نداشتند، دست به خودكشي زدند. عده‌اي هم با همكاري بعضي پزشكان چنین کاری را کردند. آنها با تزريق آمپول مرگ، مردن زودرس و بدون درد براي خودشان صادر كردند!
(اين شيوه در بعضي از كشورهاي اروپايي انجام مي‌شود) مااكنون در مقطعي قرار داريم كه مي‌توانيم با يك تصميمگیری به‌جا و درست به دامان امن پروردگار پناه ببريم. تسليم شدن در اين قدمها با خدا و اتکال بودن است. شما هم اگر در اين مقاطع قرار گرفته‌ايد، گوش به حرف پزشك معالج خود بدهيد و براي خودتان محيطي آرام و بدون دغدغه فراهم كنيد، براي اين كار به شما پيشنهاد مي‌شود، تا وارد اين انجمن شوید و از اصول معنوی آن بهره ببريد. افراد سرطاني عميقاً هراسان و نااميد و خشمگين و بسیار زود رنج هستند. از ابتلا شدن و بيچارگي و بی نتیجه بودن درمان بيماري خود، به خود، خانواده و اطرافيان فشار مي‌آورند. به عنوان آخرين و تنها راه که بخودما تاکنون جواب داده است، به شما پيشنهاد مي‌كنيم. بهترين راه را انتخاب كنيد، شما با كاركرد این قدمها داراي امتياز پشتيباني از گروه و انجمن و راهنماي خود مي‌شويد، تجربيات اعضای قديمي نشان داده است، استفاده از این قدمها فرآيند بهبودي مارا تأمين مي‌كند، همانطور كه كنار همدردان خود، در جلسات، رُشد و تغييرات همدردان خود را شاهد مي‌شويم. بهبودي خودمان هم با آنها همسو و در يك راه قرار مي‌گيرد. این امیدواری در ما باعث دلگرمی ما میشود. پيوستن به اين انجمن يك تمايل شخصي است، وظیفه ما هم رساندن پیام رهایی است، اين‌را هم بدانيد كه در تنهايي و انزوا دردهاي غيرقابل تحملي را تجربه خواهيد كرد. ما در جلسات و مشاركت‌هاي دوستان، متوجه‌ي بي‌قدرتي و عجز خودمان خواهيم شد. براي بيش‌تر افراد پذيرش عجز در يكي دو جلسه‌ي اول اتفاق مي‌افتد، بعضي افراد وقت بيش‌تري لازم دارند. بعضي‌ها نمي‌توانند خودرا با اصول اين قدم مطابقت كنند. بعداز اولين و يا دومين بار، ديگر به جلسه نمي‌آيند. آن‌هايي كه با اصول اين برنامه به پيش مي‌روند، به آرامي خنديدن و طريقه‌ي لذت بردن از بهبودي را تمرين خواهند كرد. آنها مي‌آموزند به مرگ پشت کنند و به زندگي دوباره‌ي خود لبخند بزنند. زندگي‌‌شان رنگ و بوي اميدوار كننده‌اي به خود خواهد گرفت. آنها به حدي در اين برنامه رُشد خواهند كرد، كه به مرور پيام بهبودي را به ساير سرطاني‌های ناامید همانطور که خودشان بودند، خواهند رساند. تا آنها هم از نعمت زندگي و امید بهره‌مند شوند. درك و فهم ما از قدرت برتر مي‌تواند تمام موانع را از سرراه بردارد و مارا دائم در حالت عجز نگه دارد. (برگ برنده‌ي ما عجز ماست) ما با مشاركت در برنامه، مدام با يادآوري تلاش‌هایی که بیهوده برای نجات خود از سرطان کردیم و درواقع دست به هركاري زديم ولی متأسفانه موفق نبوده‌ايم. مي‌تواند به مسئله‌ي كاركرد اين قدم كه مهم‌ترين پايه و اساس بهبودي ماست، كمك بسيار بزرگي بكند.
چگونه قدرت از نقطه‌ي ضعف و تسليم شدن آغاز مي‌شود؟
1- ما اقرار كرديم كه در برابر بیماری سرطان و درد ناشي از آن عاجز بوديم و زندگي‌مان غيرقابل اداره شده بود.
اجرای اين قدم براي خيلي از ما قابل درك و پذيرش نيست!
چرا ما با اصول و مسئله و جمله‌ي اقرار کردن، مشكل داريم؟
شاید به این خاطر است که با تمام قدرت و تلاش سعي داريم با فراموش كردن سرطان و درد خود، افكار آزار دهنده‌اش را از مغز و ذهن خود خارج كنيم!
ما در دام يك بيماري مهلك و جانكاهي اسير هستيم، كه حتي از شنيدن نامش، پشت شجاع‌ترين انسان‌ها هم بلرزه مي‌افتد.
حالا چرا بايد با يادآوري آن خود را آزار دهیم و مشكلات بیش‌تری برای خود به‌وجود بیاوریم و آن را دائم درمقابل ديگران ابراز كنيم؟
آيا بهتر نيست همه چيز را فراموش کنیم و با تمركز روي چيزهاي مثبت و اميدواریهای ديگر، فكرمان را از وجود سرطان و دردناشي از آن را دور كنيم؟
اقرار به داشتن بیماری سرطان خودش به اندازه‌ي كافي دردآور و ترسناك است، ديگر چه نيازي داريم تا آن را در مقابل ديگر اعضای انجمن و خودمان و يك نفر ديگر هم اقرار كنيم. اين را بدانيد كه در اصول برنامه و كاركرد قدمها پذيرش و اقرار كردن به عجز و ناتواني خود در مقابل درمان و سازگاری با بیماری سرطان و كنترل کردن درد آن، به شما قدرت باور نكردني مي‌دهد. در مقايسه‌ي اصول انجمن‌هاي الكلي‌ها و معتادان و ساير انجمن‌هاي خودیاری با اصول دوازده قدمي و اصول خودیاری سرطاني‌های ایران، يك بحث مهم وجود دارد. آن‌هم بحث عاجز بودن در مقابل الكل، مواد مخدر و نیکوتین و پرخوری و… سرطان که برای افراد مشکل دار یکسان است مي‌باشد. اعضای این انجمن‌‌ها (251 انجمن خودیاری قدمها) با اعلام عجز توانسته‌اند، در مقابله با قوي‌ترين مشكلات افکار و رفتارها و وابستگي‌ها در دنيا موفق و سربلند شوند. پس اگر مي‌خواهيد راه اصولي آنها را برويد، تسليم اصول برنامه شويد، صبر كردن و گوش سپردن مهم‌ترين كاري است، كه بايد انجام دهيد، پس سعي كنيد، پاي‌تان را در جاي پاي اعضاء قديمي انجمن قرار دهيد، تا شما هم درمقابل سرطان پيروز و سرفراز باشيد، مطمئن باشيد شما چيزي را از دست نمي‌دهيد.
(فرد بيمار سرطانی بايد كاملاً فرصت طلب باشد، نبايد آن را از دست دهد، در وجودش سلول‌هاي مخرب سرطاني در حال تخريب و تكثير هستند. كوچك‌ترين غفلت موجب رُشد و پيش‌روي سلول‌هاي ناهنجار سرطان در ساير قسمت‌ها مي‌شود. پس فرصت زيادي براي‌تان نيست قبل از اين‌كه زندگي‌تان را از دست بدهيد، بهترين‌ها را انتخاب كنيد!)
آنها با اقرار به عجز و ناتواني خود، دچار مشكل خاصي نشدند، بلكه به توانايي ويژه‌اي رسيدند. چون مي‌دانند كه در مقابل تحمل و کنترل اين بيماري خودشان عاجز و ناتوان هستند، آنها به اندازه‌ي كافي تلاش خودرا كرده‌اند، اگر این تلاشها اثری داشت خودش را نشان میداد!
در بين اعضای سرطاني‌های ایران هم همين‌طور همه گونه تلاش که میشد شده است. عده‌اي كارشان به جراحي و شیمی و پرتو درمانی كشيده شد. بعضي از آنها دارو مي‌خوردند و تحت درمان و مراقبت پزشكي بودند و هستند. عده‌اي فقط با پرتو و شيمي‌درماني و روش‌هاي مختلف درحال تلاش هستند، كه جلوي پيش‌روي سرطان را بگيرند. اما در بيش‌تر مواقع اين تلاشها نتيجه بخش نبوده است. حتي پزشکان محترم براي بعضي ازما، وعده‌ي آخرین روزها و تاريخ مرگ تعيين هم كرده بودند. ما هم با ترس و استرس از مرگ، با نااميدي مثل شمع سوختیم و آب شديم، حتي بودند كساني كه تحمل اين همه درد و رنج را نداشتند، دست به خودكشي زدند. عده‌اي هم با همكاري بعضي پزشكان چنین کاری را کردند. آنها با تزريق آمپول مرگ، مردن زودرس و بدون درد براي خودشان صادر كردند!
(اين شيوه در بعضي از كشورهاي اروپايي انجام مي‌شود) مااكنون در مقطعي قرار داريم كه مي‌توانيم با يك تصميمگیری به‌جا و درست به دامان امن پروردگار پناه ببريم. تسليم شدن در اين قدمها با خدا و اتکال بودن است. شما هم اگر در اين مقاطع قرار گرفته‌ايد، گوش به حرف پزشك معالج خود بدهيد و براي خودتان محيطي آرام و بدون دغدغه فراهم كنيد، براي اين كار به شما پيشنهاد مي‌شود، تا وارد اين انجمن شوید و از اصول معنوی آن بهره ببريد. افراد سرطاني عميقاً هراسان و نااميد و خشمگين و بسیار زود رنج هستند. از ابتلا شدن و بيچارگي و بی نتیجه بودن درمان بيماري خود، به خود، خانواده و اطرافيان فشار مي‌آورند. به عنوان آخرين و تنها راه که بخودما تاکنون جواب داده است، به شما پيشنهاد مي‌كنيم. بهترين راه را انتخاب كنيد، شما با كاركرد این قدمها داراي امتياز پشتيباني از گروه و انجمن و راهنماي خود مي‌شويد، تجربيات اعضای قديمي نشان داده است، استفاده از این قدمها فرآيند بهبودي مارا تأمين مي‌كند، همانطور كه كنار همدردان خود، در جلسات، رُشد و تغييرات همدردان خود را شاهد مي‌شويم. بهبودي خودمان هم با آنها همسو و در يك راه قرار مي‌گيرد. این امیدواری در ما باعث دلگرمی ما میشود. پيوستن به اين انجمن يك تمايل شخصي است، وظیفه ما هم رساندن پیام رهایی است، اين‌را هم بدانيد كه در تنهايي و انزوا دردهاي غيرقابل تحملي را تجربه خواهيد كرد. ما در جلسات و مشاركت‌هاي دوستان، متوجه‌ي بي‌قدرتي و عجز خودمان خواهيم شد. براي بيش‌تر افراد پذيرش عجز در يكي دو جلسه‌ي اول اتفاق مي‌افتد، بعضي افراد وقت بيش‌تري لازم دارند. بعضي‌ها نمي‌توانند خودرا با اصول اين قدم مطابقت كنند. بعداز اولين و يا دومين بار، ديگر به جلسه نمي‌آيند. آن‌هايي كه با اصول اين برنامه به پيش مي‌روند، به آرامي خنديدن و طريقه‌ي لذت بردن از بهبودي را تمرين خواهند كرد. آنها مي‌آموزند به مرگ پشت کنند و به زندگي دوباره‌ي خود لبخند بزنند. زندگي‌‌شان رنگ و بوي اميدوار كننده‌اي به خود خواهد گرفت. آنها به حدي در اين برنامه رُشد خواهند كرد، كه به مرور پيام بهبودي را به ساير سرطاني‌های ناامید همانطور که خودشان بودند، خواهند رساند. تا آنها هم از نعمت زندگي و امید بهره‌مند شوند. درك و فهم ما از قدرت برتر مي‌تواند تمام موانع را از سرراه بردارد و مارا دائم در حالت عجز نگه دارد. (برگ برنده‌ي ما عجز ماست) ما با مشاركت در برنامه، مدام با يادآوري تلاش‌هایی که بیهوده برای نجات خود از سرطان کردیم و درواقع دست به هركاري زديم ولی متأسفانه موفق نبوده‌ايم. مي‌تواند به مسئله‌ي كاركرد اين قدم كه مهم‌ترين پايه و اساس بهبودي ماست، كمك بسيار بزرگي بكند.