انجمن بانیان بهبودی

نسخه‌ی کامل: روز به روز -سی و یکم اردیبهشت
شما درحال مشاهده‌ی نسخه‌ی متنی این صفحه می‌باشید. مشاهده‌ی نسخه‌ی کامل با قالب‌بندی مناسب.
31 اردیبهشت
گاهی احساس می‌کنم انرژیم را بابت افکار، وقایع و موقعیت‌هایی صرف کنم که حتی ارزش مقداری وقت و ارزش گذاشتن را هم ندارند. آیا اتلاف انرژی و وقت گذاشتن درباره‌ی افکار و رفتار کسی که هیچ ربطی به من ندارد، بهانه‌ای جهت فرار از واقعیت‌های افکاری و رفتاری و زندگی خودم نیست؟ آیا می‌توانم با کنترل احساسات و افکار و رفتارم بابت هر اتفاقی سناریو نسازم و فقط مقداری انرژی را صرف کنم که ارزش آن را داشته باشد؟ خداوندا: کمکم کن تا مسائل را روشن‌تر ببینم تا همه چیز راهمانطور که است بپذیرم! آیا هنوز هم وحشت از رویارویی با مشکلات زندگیم باعث می‌شود، زندگی دیگران را زیر ذره‌بین بگیرم تا مشکلات خودم را گم کنم؟ آنچه مهم است این‌که من با دنیایی مشکلات و مسائل لاینحل برای عادتهای ناسالم دوران کودکی که از سرم نیفتاده و تبدیل به وابستگی و هم‌وابستگی‌های زار دهنده شده است، وارد برنامه شده‌ام که خودم را از زیر بار سنگین آنها خلاص کنم. به شرطی که در این مقطع هم مسئولیت و سرپرستی دیگران را با افکار و گفتار و رفتارهای مداخله‌گرانه خودم را در آتش بیماری آنها نیندازم و فقط عهده دارم بهبودی خودم باشم و وقتی از من کمک خواسته شد، کمک کنم.
قضاوت نکن!