آیا خداوند را در زندگی خود کنار گذاشته بودید؟(مثال بزنید)
برای ما مطرح نبود که خدا باشد یا نباشداگر درک درستی از خداوند داشتیم معتاد نمی شدیم ونیاز به مواد مخدر نداشتیم یا در زندگی وابسته رابطه های مختلف مثل ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ نمی شدیم. امروز خداوندی را قبول می کنم که خودم درک می کنم نه خدایی که در کودکی به من القا کردند خشمگین ومجازات كننده .امروز نیروی برتر من بخشنده ومهربان است وبه من اجازه اشتباه می دهد.(وقتی که من از خداوند بترسم که مرا بخاطر کارهایم تنبیح کند یقینا نمی توانم با او رابطه بر قرار کنم ومحدودیت برای خود می گذارم وبا این روند به مرور خداوند را در زندگی کنار گذاشته بودم ونمی توانستم به او اعتماد کنم).
راستش را بخواهم بگویم ، قبلا هر وقت از همه جا ناامید میشدم و کاملا احساس بدبختی میکردم ، به یاد خدا می افتادم و از او کمک میخواستم ! معمولا نتیجه هم میگرفتم ( زیرا رفتن به سمت خدا ، بخشی از سلامت عقل ما را برمیگرداند ). اما وقتی کارم راه می افتاد ( از نظر مادی و معنوی ) دوباره خودمحوری هایم اوج میگرفت! و خدا را کنار میگذاشتم...
وقتی به انجمن آمدم رابطه مادی من با خدا تبدیل شد به رابطه معنوی و روحانی...به این باور رسیدم که خدا همیشه مرا دوست دارد و بهترین ها را برای من میخواهد و تحت هر شرایطی هوای مرا دارد ( چه از او اطاعت کنم یا نکنم مرا حمایت میکند ) من به این درک رسیدم که اگر نخواهم زندگیم را به خدا بسپارم در نهایت ضررش به خودم برمیگردد و به خداوندی خدا هیچ آسیبی وارد نمیشود! لجبازی من با او ، فقط برای من ، بدبختی و فلاکت می آورد و چیزی از او کم نمی کند!
در حال حاضر سعی میکنم ، رابطه خوبی با نیروی برترم ( خدا ) داشته باشم ( معمولا این رابطه دارای فراز و نشیب های زیادی است و البته طبیعی است ) چون میدانم که هیچ چیز مادی و معنوی در این جهان وجود ندارد که بتواند جای خدا را برای من پر کند! همچنین میدانم بریدن و قطع کردن این رابطه چقدر میتواند برای من خطرناک باشد!
بله - در گذشته به دلیل مصرف مواد و نداشتن سلامت عقل خداوند در زندگی من نقشی نداشت و خود نقش خداوند را بازی می کردم و تمام اطرافیانم بایستی طبق نظارت من رفتار کنن ولی حالا سعی می کنم با رعایت نسبی اصول روحانی خداوند شکر گزاری کنم و من دیگر نقش خداوند را بازی نکنم
