انجمن بانیان بهبودی

من احساس میکنم که خداوند در همه جا و همه چیز مرا یاری میکند و این باعث می شود که ما در برابر زندگی و مشکلاتمان صبور باشیم[

دیدی وقتی از کسی میترسی اگه تو خیابان داره میره تو از طرف مخالف آن میری که نکند پرش بهت بخور . رابطه من با خدا اونطوری بود از ترسی که داشتم هرجا حرف خدا بود من فراری بودم . تا به قدم سه که رسیدم دیدم نه من در اشتباه بودم کسی که من دوست داره از همه بیشتر خدا است اونی که تا حالا دستم را گرفته خدا است نه زرنگی خودم پس به این نتیجه رسیدم کسی که این همه دوستتم داره بهتر من هم بهش اطمینان کنم هرچه دارم بهش بدم .

وارد شدن به قدم سوم حال عجیبی در من ایجاد کرده است! با کارکردن دو قدم قبلی احساس میکردم سپری؟ که سالها با استفاده از غرور کاذب و دیگر نواقصم به دورم کشیده بودم الان افتاده و مثل یک آدم لخت و عریانی شده ام که هم خودم و هم دیگران میتوانند ، چهره واقعیم را ببینند! (چون فکر میکنم دیگر نمیتوانم از نواقصم برای استتار استفاده کنم و این موضوع مرا از مواجهه با خودم و دیگران میترساند!) از طرفی هم خوشحالم؟ چون فکر میکنم الان در مسیر درستی هستم و تصمیمی که قرار است در این قدم بگیرم ، خیلی مهم و حیاتی است. من در انجمن فهمیدم قبل از آمدن به گروه ، بدون اینکه بدانم سه قدم اول را کار کرده ام! ( و این همه تعقیر در من به وجود آمده ) الان دارم فکر میکنم وقتی با آگاهی و اراده ( با کمک نیروی برتر ) قدمها را کار میکنم ممکن است چه منافع سرشار معنوی و مادی نصیبم شود! ( آماده شدن برای ارتباط آگاهانه با نیروی برتر )...