2014-02-01، 11:16
در الانان یاد گرفتم که بهترین راه این است که خودم باشم . اکنون من اسراری را با دوستان الانانیم در میان می گذارم .که همیشه از دید دیگران مخفینگه می داشتم . گاهی اوقات مجبور میشوم با آن اجبار درونی که مجبور بودم به هر قیمتی که شده سکوت کنم . بجنگم . اما فهمیده ام که مشارکت کلید بهبودی است . به عنوان مثال ، من در مورد شکل ظاهری ام همیشه دستپاچه و شرمنده بودم مخصوصا در مورد لبخندم . سالها انتقادهای توهین آمیزی از جانب خویشاوندان الکلی ام به به من می شد و احساس نا امنی شدیدی به من بخشیده بود به نظر می آمد بهترین راه چاره این بود که تا جایی که ممکن بود از آشکار شدن این عیب جلوگیری کرده و در مجموع سعی کنم اصلا لبخند نزنم متاسفانه من به آن انتقادها سخت توجه داشتم ، بنابراین خیلی بدی نسبت به خود داشتم بوسیله مشارکت صادقانه ای که با مزدم داشتم توانستم اعتماد کرده و با ان عقیده کهنه و منفی مبارزه نمایم دوستان الانانیم مرا مطمئن کردند که آن انتقادو خرده گیری مبالغه آمیز بود . هیچکس مرا بخاطر لبخندم بی ارزش نمیداند . در الانان می توانم از مخفی گاهی که ساخته ام بیرون بیایم . حتی اینقدر آزادم که می توانم پوزخند بزنم .
یاد آوری امروز
حتی مواقعی که احساس خجالت می کنم کسی در جلسات می تواند کمکم کند تا موقعیتم را از دید دیگری ببینم . اگر تمایل داشته باشم تا به آنها اجازه دهم ، آن حقیقت باعث رهایی من خواهد شد " تو به جایی می رسی که دیو درون تو که خیلی ترسناک بود کوچکتر می شود و تو بزرگتر و بزرگتر خواهی شد .
یاد آوری امروز
حتی مواقعی که احساس خجالت می کنم کسی در جلسات می تواند کمکم کند تا موقعیتم را از دید دیگری ببینم . اگر تمایل داشته باشم تا به آنها اجازه دهم ، آن حقیقت باعث رهایی من خواهد شد " تو به جایی می رسی که دیو درون تو که خیلی ترسناک بود کوچکتر می شود و تو بزرگتر و بزرگتر خواهی شد .