2014-02-01، 01:33
26 آذر
در گذشته شيوه‌ی ارتباط من با خداوند برمبناي نیازهایی بود که از درخواست‌های مادي، برطرف کردن ترس‌ها، لعن و نفرین این و آن و درخواست بهبودی برای عده‌ای که با سلیقه‌ی من جور در بیاید و یک لیست بلند از خواسته‌های نامعقول بود. هيچ موقع به درستي دعا و نيايش که در امروز و با اصول برنامه است نمي‌كردم. هميشه در حال معامله کردن با خداوند بودم. رفتار من با خالق مهربان در حد کسی بود که باید همه‌ی نیاز و درخواستم را انجام دهد. امروز مي‌دانم كه خداوند مسؤل من است و مرا حمايت مي‌كند و دائم در فكر من است. هرگز مرا رها نكرده و نمي‌كند. آيا هنوز هم اميال و آرزوهايم را به صورت دعا و نيايش به خداوند ديكته مي‌كنم؟ امروز مي‌دانم كه خداوند نياز مرا مي‌داند و نسبت به قابليت‌هايم به من رزق و روزي مي‌دهد. آيا مي‌دانم وقتي زندگي و اراده‌ام را به خداوند مي‌سپارم خودم را در مقابل اتفاقات مرموز بيمه كرده‌ام؟ امروز به شعور و اراده محدود خودم بهاء نمي‌دهم. چون قدرتي فراتر از همه‌ی قدرت‌ها حامي و پشتيبان من شده است. اين قدرت فقط و تنها وقتي در اختيارم قرار دارد كه در مقابل اراده و خواست خداوند تسليم باشم.
به خالق خود اعتماد كن!
در گذشته شيوه‌ی ارتباط من با خداوند برمبناي نیازهایی بود که از درخواست‌های مادي، برطرف کردن ترس‌ها، لعن و نفرین این و آن و درخواست بهبودی برای عده‌ای که با سلیقه‌ی من جور در بیاید و یک لیست بلند از خواسته‌های نامعقول بود. هيچ موقع به درستي دعا و نيايش که در امروز و با اصول برنامه است نمي‌كردم. هميشه در حال معامله کردن با خداوند بودم. رفتار من با خالق مهربان در حد کسی بود که باید همه‌ی نیاز و درخواستم را انجام دهد. امروز مي‌دانم كه خداوند مسؤل من است و مرا حمايت مي‌كند و دائم در فكر من است. هرگز مرا رها نكرده و نمي‌كند. آيا هنوز هم اميال و آرزوهايم را به صورت دعا و نيايش به خداوند ديكته مي‌كنم؟ امروز مي‌دانم كه خداوند نياز مرا مي‌داند و نسبت به قابليت‌هايم به من رزق و روزي مي‌دهد. آيا مي‌دانم وقتي زندگي و اراده‌ام را به خداوند مي‌سپارم خودم را در مقابل اتفاقات مرموز بيمه كرده‌ام؟ امروز به شعور و اراده محدود خودم بهاء نمي‌دهم. چون قدرتي فراتر از همه‌ی قدرت‌ها حامي و پشتيبان من شده است. اين قدرت فقط و تنها وقتي در اختيارم قرار دارد كه در مقابل اراده و خواست خداوند تسليم باشم.
به خالق خود اعتماد كن!