2014-02-01، 02:44
8 آذر
وقتي خارج از اندازه و ظرفيت به خود توجه مي‌كنيم وارد دنياي واقعي ترحم و دلسوزي به نام خودشیفتگی شده‌ايم. در اين حالت است كه ارتباط منطقي خود را با افراد و دنياي اطرافمان از دست مي‌دهيم. امروز وقتي در اين احساسات عاطفي كه توجه به خود است، قرار مي‌گيرم به دنبال علت اين احساس مي‌گردم. ترازنامه‌ی روزانه در این رابطه مي‌تواند به راحتي من را كمك كند. امروز مي‌توانم پس از كشف علت بروز اين احساسات جهت رهايي و اقدام درست، کاری از روی اصول خودیاری انجام دهم. با اینکه من نیاز به توجه و نوازش و تیمار دارم، امّا حد و حدود آن را نمی‌دانم. به همین دلیل بهترین راه و روش رسیدگی به خودم را از دوستان و راهنمای خودم یاد می‌گیرم. آيا نيرو و انرژي خود را صرف مشكلات يا يافتن راه حلی برای آن مي‌كنم؟ امروز با دلگرمي به پشتوانه دوستان بهبودي و راهنما و خداوند مهربان توانايي رهايي از خودپرستي و خودشیفتگی را دارم. امروز مسیر من راه درستی است که هرروز دوستان بهبودی در مشارکت‌های خود به من و تازه‌واردان توضیح می‌دهند. خداوندا: تو را سپاس و شکر مي‌گويم، كه مرا در مكاني امن و دوستاني مطمئن قرار داده‌ای!
يك دست صدا ندارد!