2014-02-01، 08:15
28 آبان
از لحظه‌اي كه تصميم مي‌گيرم اراده و زندگي خود را به خداوند واگذار كنم، زندگي و آينده‌ی خود را تامین و بيمه كرده‌ام. ما افراد وابسته در گذشته زندگي و اراده و ارزش‌هاي خودمان را به وابستگي‌های خود سپرده بوديم و حاصل آن را هم ديده‌ايم. اكنون با سپردن و واگذاري زندگي و اراده‌ی خودمان به خداوند، می‌خواهیم به حکومت سیستم بیمار ذهن و رفتار ناسالم‌مان خاتمه دهیم و تمام چیزها را به دست با کفایت خداوند بسپاریم. تا جایی که به نقطه‌ی اعتقاد و اعتماد و ايمان برسيم. گاهي غرور و بيماري ما دست به دست داده و مانعي در راه اين روند تصميم‌گيري ايجاد مي‌كند. همه‌ی ما مي‌دانيم كه با برداشتن اين اصول، این واقعه به يكباره اتفاق نمي‌افتد، بلكه به آرامي و مرور وارد مراحل عملي مي‌شويم. چون بیماری بی‌ایمانی در ما آنقدر قوی شده که با ما شروع به جنگ خواهد کرد. آيا من هر روز صبح با دعا كردن از خداوند تقاضا مي‌كنم، تا مرا آماده كند در طول امروز از او راهنمايي و كمك بخواهم؟ آيا به آن درجه از باور رسيده‌ام تا به خداوند اعتماد كنم و بدانم كه او خير مرا مي‌خواهد؟ خواست خداوند بر بهبودي و آزادي من از قيد وابستگي‌ها است!
صبر، صبر، صبر كليد پيروزي است!