2014-02-01، 08:23
21 آبان
امروز من جهت دعا و مراقبه و عبادت و ریختن طرح دوستی و شروع وابستگي به خداوند، هيچ توضيحي به كسي بدهكار نيستم. بیماری وابستگی فضولی در من آنقدر زیاد است که از هر بهانه و روزنه برای دخالت و فضولی بهره می‌برد. امروز مي‌دانم كه با اصول برنامه دلايل بسياري وجود دارد كه وابستگي به خداوند يك ضعف شخصيتي و یا نقطه ضعف برایم نيست، بلكه نشان از اعتمادبه نفس و شهامت و عزت نفس مي‌باشد. آيا هنوز هم دعا و نيايشم را در خفا و از روي شرمندگي و خجالت و پنهان از ديگران انجام مي‌دهم؟ امروز مي‌دانم كه كساني كه فاقد باور ارتباط با خداوند هستند شهامت و شجاعت ندارند. امروز با دعا و نيايش اميد دارم فكرم را در جهت به عمل رساندن خواست و اراده‌ی خداوند که صلاح من را می‌خواهد به نمايش بگذارم. بدون شك من با قدرت عشقی که خداوند هرروز دارم و با كمك رساندن به همدردانم باور و اعتقاد و اعتماد و ايمان خود را جهت ارتباط بهتر با خالق خود را تقويت مي‌كنم. می‌دانم دو راه بیشتر ندارم، راه شیطان که سالها در این مسیر بودم و راه خدا که برایم ارزشمند است و امروز با افتخار و خوشحالي زندگيم و اراده‌ام را به خداوند واگذار مي‌كنم!
شهامت و قدرت از ارتباط معنوی است!