انجمن بانیان بهبودی

نسخه‌ی کامل: 12 دی-روز به روز
شما درحال مشاهده‌ی نسخه‌ی متنی این صفحه می‌باشید. مشاهده‌ی نسخه‌ی کامل با قالب‌بندی مناسب.
12 دي
امروز در دعاي سحرم در مقام خالقم زانو زده و از او به خاطر زنده ماندنم سپاسگزاري مي‌كنم، او را سپاس می‌گویم كه مرا با فشارهای بیماریم تنها نمي‌گذارد. با فروتني از او مي‌خواهم كه مرا در رفع نواقصم ياري دهد. از او تقاضا مر‌کنم که مرا با فضیلت‌های خودم آشنا کند و به من جرأت جایگزینی فضیلت‌هایم را با نواقصم بدهد. می‌دانم تنها کسی که توانایی کمک به من را دارد خداوند مهربان است. در مقابلش سجده کرده می‌گویم، عزيزا: آن چه تو هستي من نيستم. تو قوي و با صلابت هستي، ولي من ضعيف و كوچك. تو خداي آسمان و زميني و من قطره‌اي از اقيانوس و یک بشر هستم. تو بي‌عيب و سالمي و من پُرنقص و بيمار و عاجز از گرداندن زندگی. تو ياري رسان به دردمندان و من هستی، من مددجو و دردمند، به دنبال تسکین. تو مي‌داني و می‌توانی چه بكني و من نمي‌دانم و نمی‌توانم و نمی‌فهمم. تو خواهان و مشتاق مني و من نيازمند به تو. تو پُر مهر و عاشق، من ناتوان ولي مدعی عاشق و وابسته به تو. عزيزا: بي‌تو درد هجران و ترسي دارم كه مپرس. محبوبم، دل بي‌قرار است و وصف وصلت دل و دين مرا برده، تو در منی و من در تو. تو پاکی‌و من ناپاک و آلوده، تو بی‌نیازی و من دنیای نیازم من به تو محتاجم و تو بی‌نیاز
عزيزم، من تو را دارم تو چه كسي را داري؟