2014-02-02، 07:07
گاهی اوقات بهترین کاری که میتوانم برای خودم انجام دهم این است که بپذیرم من یک فرد کامل نیستم من یک انسان هستم انسانی که اشتباه میکند اما پذیررفتن این موضوع در مورد شخص دیگری همیشه آسان نیست بخصوص اگر اشتباهات من بر آنها تاثیر گذاشته باشد . بنظر میرسد ما بیشتر در برابر آن تظاهر میکنیم ، اتفاقی نیفتاده است ، موضوع مهمی نیست ، یا آن عمل را توجیه میکنیم . اما وقتی اشتباهی میکنیم اگر از اعتراف کردن آن خود داری کنیم باید تاوان آنرا بپردازیم سالها بود که سنگینی اشتباهاتم را مانند کوله بار سنگینی بر پشتم می کشیدم . الانان به عنوان راه حل ، قدم "دهم" را به من پیشنهاد کرد . هنگام انجام خطا یی ترازنامه شخصی ار خودم تهیه ممیکنم و سریعا آنرا میپذیرم . وقتی خطایم را می پذیرم نسبت به عملکرد خودم مسئولیت پذیر میشوم . من خود را از تحمل اسرار دست و پا گیر رها میکنم و خود را به پذیرفتن نقائصم نزدیک تر میکنم . این برایم آسانتر میشود که خود را آنطور که هستم و با تمام اشتباهاتم بپذیرم ، دوست داشتن خودم برایم آسانتر میشوذ .
یاد آوری امروز
امروز شهامت خواهم داشت تا به چهره حقیقی ام از روبرو نگاه کنم . خطاها و کارهایی که انجام داده ام را بپذیرم . قدر دان رشد معنوی ام باشم و هر جا که خسارتی وارد کرده ام طلب بخشش نمایم . " من متوجه حقیقت خواهم بود نه به خاطر حقیقت . بلکه به خاطر خودم " .
یاد آوری امروز
امروز شهامت خواهم داشت تا به چهره حقیقی ام از روبرو نگاه کنم . خطاها و کارهایی که انجام داده ام را بپذیرم . قدر دان رشد معنوی ام باشم و هر جا که خسارتی وارد کرده ام طلب بخشش نمایم . " من متوجه حقیقت خواهم بود نه به خاطر حقیقت . بلکه به خاطر خودم " .