2014-02-02، 07:13
من اکثر اوقاتم را در تنهایی سری میکردم تا اینکه با دیگران باشم و با آنها صحبت کنم . آیا هرگز این احساس در من بوجود نمی آمد که انرژی خود را صرف ایجاد ارتباط با دیگران کنم ؟ فرد دیگری هرگز نمی تواند مانع این احساس تنهایی در من شود ، اما خلاء درونی ام میتواند ارضاء شود . من میتوانم به عنوان عضوی ارزشمند باشم و در جمع حضور داشته باشم یکی از خطاهای ما که در مشارکتها توسط بسیاری از ما که تحت تاثیر الکلیسم بوده ایم عنوان میشود این است که عقیده داریم تنها فردی که می تواند خلاء و تنهایی ما را پر کند ، معمولا فرد الکلی است "اگر فقط او بیشتر رعایت میکرد" "اگر فقط او نمی نوشید"اگر فقط آنها اکنون با من بودند ، من احساس تنهایی نمی کردند اما اکثر ما دریافتیم که حتی پس از رفع همه این شرایط باز هم تنها هستیم . امروز وقتی با خودم هستم ، میدانم که در یک جمع خوب قرار دارم . وقتی توقع نداشته باشم دیگران همه نیازهای مرا برطرف کنند راههای جدید و جالبی برای لذت بردن از دوستی هایم پیدا میکنم . وقتی که تنها هستم ، تحت حمایت نیروی برترم هستم که هرگز مرا ترک نمی کند
. یاد آوری امروز
امروز بخشی از وقت خود را صرف جستجوی صمیمانه ترین ارتباط انسانی که همیشه با من باشد ، میکنم ، ارتباط خودم با خودم . چقدر شگفت انگیز و زیباست که بفهمیم چطور می توان در تنهایی تنها نبود .
. یاد آوری امروز
امروز بخشی از وقت خود را صرف جستجوی صمیمانه ترین ارتباط انسانی که همیشه با من باشد ، میکنم ، ارتباط خودم با خودم . چقدر شگفت انگیز و زیباست که بفهمیم چطور می توان در تنهایی تنها نبود .