2014-02-02، 11:36
ترس بخشی از تجربه روزمره من از الکلیسم بود و من راه های ویژه ای برای کنار آمدن با آن یاد گرفته ام با وجودی که حالا شرایطم تغییر کرده، اما اغلب مچ خودم را در حالی می گیرم که دبر اثر ترس هایم واکنش نشان می دهم. برای مثال: هنگام مواجه شدن با ترس بجای صحبت در مورد آن ها سکوت می کنم. این ممکن است یک واکنش معقول باشد، به استثنای اینکه آگاهانه این انتخاب را نکرده ام. این پاسخ دادن نیست، واکنش نشان دادن است، تسلیم عزت نفس از روی ترس و عادت است. بهترین چاره این است که بپذیرم مشکلی دارم، سپس واکنش هایم را بپذیرم و آن ها را به نیروی برترم بسپارم. اغلب شنیده ام که شهامت غلبه بر ترسی است که از دعا کردن بدست می آید. من باید ترسم را تشخیص دهم، باید دعاها را بگویم و باید همانطور که منتظر بهبودی هستم اعتماد و توکل داشته باشم. در ضمن راه های مهمی وجود دارند که می توانم به خودم کمک کنم. قدم اول یاد گرفتن ارائه پاسخ مؤثرتر به دیگران است تا یاد بگیریم که پاسخ مؤثرتری به خودمان داشته باشیم. من می توانم یاد بگیرم که با عشق، حمایت و احترام به خودم واکنش نشان دهم، حتی نسبت به بخش هایی از زندگی خود که ترس، سردرگمی و خشم را تجربه می کنم.
یادآوری امروز
« امروز سعی خواهم کرد تا از راه حل هایی که هنوز تشخیص نداده ام، بیشتر آگاه شوم.
" الانان به من کمک کرد تا این حقیقت را بپذیرم که اگر چه من هیچ کنترلی روی افکار و عکس العمل دیگران ندارم، اما می توانم شیوه عکس العمل خود را تشخیص دهم." »
یادآوری امروز
« امروز سعی خواهم کرد تا از راه حل هایی که هنوز تشخیص نداده ام، بیشتر آگاه شوم.
" الانان به من کمک کرد تا این حقیقت را بپذیرم که اگر چه من هیچ کنترلی روی افکار و عکس العمل دیگران ندارم، اما می توانم شیوه عکس العمل خود را تشخیص دهم." »