2014-02-02، 11:43
ما در الانان در مورد نیاز به اینکه به دیگران باید اجازه دهیم تا نتیجه اعمال خود را تجربه کنند، زیاد صجبت می کنیم. ما می دانیم اکثر الکلی ها باید به آخر خط برسند و از رفتارهای فردی اشان خسته شوند، تا بتوانند بطور مؤثری کاری در مورد بیماری خود انجام دهند. ما که عاشق فرد الکلی هستیم، اغلب باید یا بگیریم تا از سر راه آنها کنار برویم. ما یاد می گیریم با عشق رها کنیم. دلیل دیکر اهمیت با عش رها کردن، ایجاد ارتباطی سالم، عاشقانه و احترام آمیز از جانب دو طرف است. بسیاری از ما نه فقط به خاطر مشکلات فرد مورد علاقه امان بلکه بخاطر ره حل هایی که به آنها می دهیم در کارشان دخالت می کنیم. شاید من بهترین قصد را داشته باشم اما اگر مسئولیت های دیگران را به دوش کشم، مکن است شانس انجام برخی کارها و احساس خوبی را که از سوی آنها ممکن است برای کاری که انجام داده اند مطلوب بنظر می رسد را تصاحب کنم و از انها بگیرم. هرچند من سعی در کمک کردن دارم اما عمال من بازگو کننده این است که برای توانایی های فرد مورد علاقه ام احترامی قائل نشده ام. وقتی با عشق رها کنم، حمایت خود را از طریق رها آنها برای تجربه خشنودی ها و نا امیدی های ناشی از کارهایشان، نشان دهم.
یادآوری امروز
« من تفاوت بین کمک کردن و دخالت کردن را یاد می گیرم.
امروز شیوه ارائه حمایت سالم خود را تمرین می کنم.
رها کردن به معنی عدم علاقه نیست....من در رها کردن احترام به فردیت شخص دیگر را در نظر می گیرم.»
یادآوری امروز
« من تفاوت بین کمک کردن و دخالت کردن را یاد می گیرم.
امروز شیوه ارائه حمایت سالم خود را تمرین می کنم.
رها کردن به معنی عدم علاقه نیست....من در رها کردن احترام به فردیت شخص دیگر را در نظر می گیرم.»