2014-02-02، 11:45
قدم نهم می گوید نیازی نیست بطور مستقیم از افرادی که به آنان خسارت زده ایم جبران خسارت کنیم زیرا در انجام اینکار ممکن است خسارت مجددی وارد کنیم. اما چطور می توانم بدانم که این کار را انجام دهم یا نه؟ اگر جبران خسارت مستقیم امکان پذیر نباشد می توانم به نیروی برترم اعتما کنم تا به من بشناساند. به عبارت دیگر اگر قدم هشتم را کار کرده ام و حقیقتاً متمایل به جبران خطا باشم، من معتقدم هرگاه که آماده باشم فرصت آن خواهد رسید. برای مثال نمی توانستم در مورد زندگی خصوص ام با مادرم بحث کنم. ترس از طرد کردن او، باعث طرد شدن من از او می شود. در یک ملاقات با او فرصت جبران خسارت کردن فراهم شد اما مطمئن نبودم که آماده هستم. آیا عذرخواهی کردن از او در این زمان باعث لطمه دیدن من نمی شود؟ وقتی مادرم آمد احساس کردم که الان وقتآن رسیده. برای شهامت پیدا کردن دعا کردم و از نیروی برترم خواستم تا برای پیدا کردن لغات و عبارات به من کمک کند. مادرم کنارم نشست و در عین شگفتی در مورد آنچه که من می خواستم صحبت کنم، بحث کرد. فهمیدم که فرصت نزدیک شدن به او همیشه در دسترس بوده، اما تمایل نداشته ام تا از آن فرصت ها استفاده کنم.
یادآوری امروز
« تا قادر به مواجهه با چالشها نباشم، نیروی برترم هیچ چالشی در مقابل من قرار نمی دهد. تسلی و آرامشی که در این آگاهی یافته ام باعث غلبه بر ترس هایم می شود.
" طعمه(هدف)دور دست و مشکلات فریبنده هستند. بزرگترین فرصت همان جایی است که در آن قرار دارید." »
یادآوری امروز
« تا قادر به مواجهه با چالشها نباشم، نیروی برترم هیچ چالشی در مقابل من قرار نمی دهد. تسلی و آرامشی که در این آگاهی یافته ام باعث غلبه بر ترس هایم می شود.
" طعمه(هدف)دور دست و مشکلات فریبنده هستند. بزرگترین فرصت همان جایی است که در آن قرار دارید." »