2014-02-02، 11:48
وقتی قدم پنجم را کار کردم بدقت به این عبارت نگاه کردم:"به خداوند، به خودم و به فرد دیگری اقرار کنیم.ترتیب این کلمات اول خداوند سپس خودم و بعد یک فرد دیگر باعث شد به خود تلنگری بزنم.اغلب اوقات از بعضی از حقایق زندگی ام به شکلی مبهم آگاه بودم و به همین دلیل تمایل نداشتم اول به خودم اقرار کنم(ابتدا بطور مبهم از بعضی حقایق زندگی ام که تمایل داشتم به خودم بفهمانم، آگاه شدم.) با این وجود هنوز نیروی برترم از قبل، آن افکار را در ذهنم قرار داده بود. اگر سعی در نادیده گرفتن آنها کنم، مطمئناً حذف نخواهند شد چون در ذهنم وجود دارند.هنگام تصمیم گیری در مورد زندگی ام سعی می کنم این شیوه را بکار ببرم.وقتی که می پذیرم خداوند پاسخ ها را در ذهنم از قبل نهاده است می توانم برای آگاهی یافتن از پاسخ ها اعم ازآنها را دوست خواهم داشت یا نه تمایل داشته باشم.این امر ممکن است مستلزم صرف وقت و صبر کردن باشد،اما من اعتقاد دارم که پاسخ درون من است و هروقت زمان آن باشدف مشخص خواهد شد.پس من افکار خود را با فرد دیگری که به او اعتماد دارم در میان می گذارم.این روند به من کمک می کند تا عملکردی که بر اساس پاسخی که دریافت کرده ام داشته باشم تا حرکتی رو به جلو در زندگی ام داشته باشم.
یادآوری امروز
«هیچ چیز در زندگی وجود ندارد که باعث مغشوش شدن من شود.با کمک نیروی برترم می توانم برای هر مشکلی که با آن مواجه شدم، پاسخی بیابم. این آگاهی به من شهامتی در جهت اتمام عملکردهایم می دهد که فقط لازم است تمایل داشته باشم تا پاسخ دریافتی را بپذیرم.
"به درونت بنگر!راز و اسرار در درون توست."»
یادآوری امروز
«هیچ چیز در زندگی وجود ندارد که باعث مغشوش شدن من شود.با کمک نیروی برترم می توانم برای هر مشکلی که با آن مواجه شدم، پاسخی بیابم. این آگاهی به من شهامتی در جهت اتمام عملکردهایم می دهد که فقط لازم است تمایل داشته باشم تا پاسخ دریافتی را بپذیرم.
"به درونت بنگر!راز و اسرار در درون توست."»