2014-02-03، 09:48
در طول دوران توام با استرس ممكن است براي حذف يك وعده غذايي وسوسه شويم و يا به قدري خود را تحت فشار قرار دهيم كه بسياري از نيازهاي اساسي خود را ناديده بگيريم . در ميان بحران ها در نظر گرفتن زماني براي حضور در جلسات الانان ، تماس با راهنما ، تنفس در هوايي آزاد شايد ظاهرا شبيه تلف كردن تمام دقايق ارزشمند به نظر برسد . شايد فكر كنم ساعات روز كافي نيست و برخي كارها بايد حذف شوند اما آيا انها را آگاهانه انتخاب كرده ام ؟ در بسياري از اوقات (كارها) مهمتريت نيازها مراقبت از خودمان مي باشد . اما احتمالا ما مخالف آن عمل ميكنيم . اگر معتقد باشيم كه نيازهاي ما اهميتي ندارند . يا بيش از حد گرفتاريم ، بهترين بهترين علايق فردي خويش را نابود ميكنيم با تلاش فراوان براي تهيه غذايي مقوي ، استراحت ، حمايت الانان ، آرامش و لحظاتي براي خلوت كردن با نيروي برتر ما از لحاظ فيزيكي ، احساسي و روحي خود را تقويت ميكنيم و اين وضعيت ميتواند شرايط دشوار را كمي آسانتر نمايد .
ياد آوري امروز
من تنها كسي هستم كه آسايش خود را در درجه اول قرار ميدهم . آسايش را به عنوان قرض به خود حساب ميكنم تا به نيازهاي فيزيكي ، ذهني و روحي خويش توجه داشته باشم . در هنگام سختي ها در اولويت قرار دادن مهمترين چيز ، به معناي پيدا كردن هر راهي است كه بتوانم بار خويش را سبك كنم . حتي براي لحظه اي ، زماني را براي خويش در نظر خواهم گرفت .
ياد آوري امروز
من تنها كسي هستم كه آسايش خود را در درجه اول قرار ميدهم . آسايش را به عنوان قرض به خود حساب ميكنم تا به نيازهاي فيزيكي ، ذهني و روحي خويش توجه داشته باشم . در هنگام سختي ها در اولويت قرار دادن مهمترين چيز ، به معناي پيدا كردن هر راهي است كه بتوانم بار خويش را سبك كنم . حتي براي لحظه اي ، زماني را براي خويش در نظر خواهم گرفت .