انجمن بانیان بهبودی

من شنيده ام كه ميگويند : در الانان سعي ميكنيم به شباهت هايمان بيشتر از تفاوت هايمان توجه كنيم . اين بدين معنا نيست كه ما تفاوتهايي نداريم يا اينكه ما نبايد از اين تفاوت ها آگاه شويم . آنچه پيشنهاد ميشود اين است كه با ياد آوري اينكه چرا ما در اينجا هستيم . لازم است كه هرگز احساس تنهايي نكنيم . درست همانند ديگران با اين احساس كه مشكلم مرا از ديگران جدا ساخته . به الانان آمدم با گذشت زمان فهميدم كه اين ناشي از ترس و خجالت من بوده است و در گير جزئيات مشكلم نمي شود . بلكه مرا در يك فاصله اي نگه ميدارد . من ياد گرفتم وقتي كه به فراسوي اين جزئيات دست مي يافتم. مي توانستم دست افراد ديگري كه تحت تاثير الكليسم بوده اند را در دست بگيرم و در نتيجه كمكي پيدا كنم . . همه ما به گونه اي خاص شبيه هم هستيم . اما همانطور كه دستمان هنگام دعا كردن به هم ملحق مي شوند هر يك از ما بخشي از از يك دايره اميد مي باشيم كه بزرگتر از هر تفاوت فردي ما مي باشد .

ياد آوري امروز

هر چند كه ما ويژگي هاي منحصر به فرد خودمان را داريم اما قلب هايمان يكسان مي طپد . همانطور كه در مورد سرنوشت و ايمانت مشاركت مي كني . قلب تو تحت تاثير قلب من قرار مي گيرد (قلبهايمان با هم در ارتباط است) ميدانم كه بخشي از وجودم كه با تو مشاركت ميكنم . به قلب تو ميرود امروز نيروي دسته جمعي مان را عزيز ميدارم " يك بدن . اعضاء زيادي دارد اما تمام اعضاء آن در مجموع يك پيكر هستند كه در عين زياد بودن فقط يك پيكر هستند .