2014-02-04، 10:21
12 مهر هيچ رضايتي عميق‌تر و هيچ لذتي بزرگتر وهیجانی‌تر در انجمن و زندگي بهتر از خدمت كردن و رساندن پيام بهبودي به همدردان ناامید و درمانده نيست. مشاهده زنان و مرداني كه از اعماق دوزخ وابستگي وهم‌وابستگی‌ها رها شده‌اند و ديدن تغییر زندگي و رُشد معنوي آنها و پذيرش آنها توسط خانواده و تلاش فوق تحمل بشري در اتغییر اعمال و رفتارشان به غير از معجزه‌ی خداوندي، چيز ديگري نيست. تغييرات آنها از روي هدف و مفاهيم والاي انساني و تغيير شخصيت بيمار گونه آنها را به سمت شخصيت دوست داشتني خدمتگزاری و بيداري آنها از خواب گران وابستگی‌ها و درك حضور خداوند در زندگي تازه‌شان و احساس حق شناسي و سپاسگزاري و حركت آنها به سمت پيشرفت روحاني مي‌باشد. آيا خداوند را به خاطر توانايي در رساندن پیام به این دوستان و تحمل همدردان كه از صميم قلب در تلاش تغییرات خودشانند و مؤثر بودن روش این تغییرات و رُشد پیدا کردن است، سپاسگزاري مي‌كنم؟ آیا خودم از چنین رُشدی بهره‌مندم؟ امروز مي‌دانم كه از سفره خالي نمي‌توان نان بخشيد. به گونه‌اي ديگر نگاه كن!