2014-02-04، 10:55
8 شهريور زندگي به روال برنامه به صورت روزبه روز و فقط برای امروز است. اين را هم درك كرده‌ام كه زندگي به سرعت در حركت و جریان است. این را هم می‌دانم که اين سرعت‌گيري در زندگي مرا مي‌ترساند. آيا من به جريان بهبودي اعتماد پيدا كرده‌ام؟ آيا من به خود و زمان، وقت لازم را مي‌دهم؟ آيا متوجه شده‌ام كه «هيچ شهري يك روزه ساخته نشده»؟ اگر من تحت فشار باشم و براي كسب نتيجه به خودم محدوديتي قرار دهم، سؤالي در ذهنم پيش مي‌آيد، آيا كارم را درست انجام داده‌ام؟ امروز مي‌دانيم كه اعتماد پيدا كردن، تغيير كردن، رُشد پیدا كردن و خودشناسي در كل برنامه‌ی بهبودي يك روند آرام و روزانه است. همه‌ي ما در زندگي گذشته‌مان دوران سختي را تجربه كرده‌ايم. این را مطمئن هستم که بهبودي و رهايي كنوني ما، قدرت و اراده‌ی بشری ما نبود. بلكه کمک خداوند برای گذران روزبه روز آن ايام تلخ باعث مرودمان به اين روزهاي شيرين و آرامش‌بخش آن است. وقتي ما توقع و انتظاراتمان را كم كنيم و انتظار حل فوري مسائل را در یک روز و یک هفته و ماه و سال نداشته باشیم، اين همان وعده‌ي خداوند است كه از پس هر تلخي ايام شيرين خواهد آمد. زندگي در آرامش مسيري به سمت بهبودي!