2014-02-04، 10:59
3 شهريور براي واگذاري اراده و زندگي خود از طريق برنامه‌ی خودیاری به پروردگار مهربان، نياز به يك آمادگي روحي و رواني است، كه براي ايجاد اين انگيزه‌ی معنوی نياز به حضور مستمر در جلسات و کارکرد قدمها مي‌باشد. هر فرد وابسته با شركت در جلسات خاص خود آمادگي پيدا مي‌كند، تا وارد مرحله‌ي جديدي از زندگي شود، كه آرامش و امنيت، اوّلين حاصل اين اقدام برایم است. من در ابتداي ورود، بيماري وابستگي و خواست خودم را به اصول برنامه كه مراقب و محافظ من مي‌باشد سپردم، بدون اين كه بدانيم چه مي‌كنم. به مرور متوجه مي‌شوم كه تحت حمايت و لطف خداوند و اعضای گروه هستم. آيا به كار بستن اصول برنامه‌ی خودیاری همان بيداري روحاني است؟ امروز مي‌خواهم زندگي خود را بر اساس تسليم به خداوند شكل دهم. امروز مي‌خواهم برخلاف گذشته، پروردگار مهربان را مركز و كانون محوريت در زندگيم قرار دهم. من از خداوند به خاطر بيداري روحاني و معنوي كه حاصل تسليم زندگيم به اوست سپاسگزارم. امروز خداوند را به خاطر توانايي در كشف فضیلت و قدرت ارتباط معنوي كه در وجودم نهادنه شده است، او را شاكر هستم. خداوند ناجي و حافظ ماست!