2014-02-05، 10:20
20 مرداد امروز رضايت از چگونگی برگزاری شرايط و استفاده از امكانات و قدرت امرار زندگي و پذیرش و تحمل دیگران با همين امكانات، مرا در مسير بهبودي هدايت و دلگرم مي‌كند. گاهی از خودم می‌پرسم: آيا گذشته‌ی دردناكم را به خاطر دارم؟ آیا به لحظات دردناک و خوشحالی‌هایم احترام می‌گذارم؟ آيا زندگي كنوني‌ام بهتر از گذشته نيست؟ امروز مي‌دانم كه بدترين روز بهبوديم خيلي بهتر از بهترين ايام گذشته‌ام است. آيا امروز زماني كه نااميد و افسرده زندگي را براي خودم و اطرافيانم سخت كرده‌ام با يادآوري درد و رنج گذشته به سمت بهبودي برمي‌گردم؟ آيا متوجه هستم كه با مقايسه كردن زندگي امروزم با گذشته‌ی دردآورم به داشته‌هايم بيشتر پي مي‌برم؟ آیا متوجه شده‌ام که من فقط حق دارم زندگی خودم در امروز را با زندگی گذشته‌ام مقایسه کنم؟ امروز به لطف و مرحمت خداوند كه شامل حال من شده است، تا از تارهاي نامرئی اسارت وابستگي‌های مرگبار گذشته رها شوم، من به رهایی و آزادی از هوای نفس خودم فكر مي‌كنم و از او به اين خاطر سپاسگزارم. من امروزم را به خاطر گذشته و حسرت نداشته‌هایم و خلأهایم تلف نمی‌کنم، می‌دانم زندگی محلی برای امرار آن است، بهتر است بابت چیزایی صرف کنم که صدمه نزنم. تجربيات گذشته، سرمايه آينده!