2014-02-05، 10:28
10 مرداد اطمينان دارم كه وسوسه‌ی افکار و رفتاری در كنار من در كمين است. به هنگام سحر در دعا و نيايشم از خداوند تمنا مي‌كنم كه مرا از گزند وسوسه‌ی قدرتمند در امان نگه دارد. وسوسه بسيار موذي و حيله‌گر و داراي صبر است و آماده به حمله می‌باشد، تا در لحظه‌اي مرا در دام تارهاي نابودگرش به هلاكت برساند. به درستي نمي‌دانم كه اين وسوسه در كجا و كي و در چه صورتی به سراغ من خواهد آمد. ولي اين را مي‌دانم كه اوّلين جواب بله به وسوسه را من می‌گویم و من را به همان جايي مي‌كشاند كه از آن‌جا آمده و فرار مي‌كردم. بهتر است بدانم كه رها شدن از دام وابستگي شايد هرگز اتفاق نيفتد، يا شايد باز اگر گرفتار شدم، خداوند من را نجات دهد! آيا هنوز هم براي همرنگ شدن با دوستان هم‌وابسته و مصرف‌كننده و اسير دست بیماری اعتياد، خودم را با آنها هم‌آواز و هم راه مي‌كنم؟ آيا هنوز پُك زدن به سيگار و قلیان، غذاي پرچرب و خوشمزه، وسوسه‌ی ميز بيليارد، ورق بازي و بازي‌هاي كامپيوتري و شرط‌بندی مرا دچار وسوسةه‌ی فقط يك بار بكن و بعد رها كن افكارم را تصرف مي‌كند؟ آیا هنوز هم با رفیقان بازی و اماکن خلاف و ابزارهای خلافکاری در ارتباطم؟ وسوسه‌ی فقط يك‌بار و يك وعده را رها كن!