2014-02-05، 10:29
8 مرداد وقتي به گذشته نظر مي‌كنم كه همه چيز برايم نامطلوب و نااميدكننده بود و ديگر توانايي كاري را نداشته و كاملاً افسرده و منزوی شده بودم و حتي چند باري دست به خودكشي هم زدم، هیچ چیزی هم قادر نبود به من کمک کند، همه چیز رنگ باخته و سایه‌ی مرگی دردناک را بالای سرم اخحساس می‌کردم، من بازی نکرده باخته بودم. از اين كه امروز اين اصول روی من تأثیر گذاشت و با آرامش به زندگي خود ادامه مي‌دهم، خودم هم گاهي متعجب مي‌شوم. امروز نتيجه مي‌گيرم كه عواطف و احساسات من در دوران بهبودي زياد اهميت ندارند، بلكه رفتاري كه از من سر مي‌زند و كارهايي كه انجام مي‌دهم مهم است. وقتي دچار افسردگي و ترس مي‌شوم سعي مي‌كنم كه با رفتن به جلسات و مرور كاركرد قدم‌ها بر احساس و افكار ناخوشايند خود غلبه كنم. امروز قادرم كه عمده هدفم را در برنامه بدون توجه به عواطف و احساساتم که بیمار هستند، اصول برنامه‌ی خودیاری را در مسير درست بهبودي به كار گيرم. اکنون هدف‌دارم و هدفم زندگی کردن بدون دخالت در امور دیگران است. باید متوجه باشم که انرژیم را در کجا مصرف کنم که کم نیاورم و برای تامین آن به سمت وابستگی‌های مخرب روی بیاورم. اهداف برنامه را جدي بگير!