2014-02-05، 10:32
2 مرداد وابستگي به ... تبديل به يك شيوه و روش زندگی دردناك و رفتار شخصيتي مناسب از نظر من درآمده بود. سعي مي‌كردم با استفاده از الكل، نيكوتين و مواد مخدر دردم را تسكين داده و رفتارم را توجيه كنم، كه حق با من است. خودم را كاملاً در شرايط سخت قرار داده و احساس قرباني بودن مي‌كردم. احساس نفرت و كينه همه وجودم را پُر كرده بود. اگر جایی جنگ و کشت و کشتار بود خیلی خوشحال می‌شدم. به‌نظر من مردم لیاقت زنده ماندن نداشتند، آنچه که من رنج و درد و محرومیت داشتم را تقصیر دیگران می‌انداختم، انگار آنها جایم را تنگ کرده بودند، انگار آنها حقم را می‌خوردند. تغییر باور و نگرش چیزی آسان نیست، بلکه باید برایش کاری کرد. آيا امروز ديگران را بدون توجه به افکار و عقاید و عملكردشان دوست دارم؟ خدا را شکر که امروز يدك‌كش احساسات دردآور خود و دیگران نيستم. امروز باور دارم خداوند خصلت‌ها و فضیلت‌های انسانی را در من دوباره زنده كرده است. آيا در روابط روزانه به خودم و ديگران به صورت احترام نگاه كرده و آنها را دوست دارم؟ آیا متوجه شده‌ام که خداوند مرا براي عشق‌ورزي خلق كرده است. از پيله‌ی تنهايي خارج شو!