انجمن بانیان بهبودی

چیزی که اهمیت داشت این بود که من در بازی قمار و شرط بستن خلأهای خودم را میدیدم و ارزشمندی من در این بود که احساس تنهاییم را با کنار دوستان همسانم میگذراندم و در یک مجمع هرچند ناسالم کنار کسانی بودم که ترسهایم را تبدیل به احساس تعلق میکردم و در قماربازی کردن همه شرایطی که من میخواستم بود و خودم را در بین این افراد احساس میکردم و در اصل قماربازی یک وسیله برای ابراز وجود کردنم بود و با همسانان خودم از طریقی نادرست و ناسالم در ارتباط بودم. بطوریکه تا سن 45 سالگی تنها ابزاری بود برای کنار همسانان بودن و در این بساط از همه امکانات فراهم بود و بقول معروف بازار مکاره بود که همه چیز درش پیدا میشد.

(2014-04-08، 02:26 )شاپور الف نوشته است: [ -> ]چیزی که اهمیت داشت این بود که من در بازی قمار و شرط بستن خلأهای خودم را میدیدم و ارزشمندی من در این بود که احساس تنهاییم را با کنار دوستان همسانم میگذراندم و در یک مجمع هرچند ناسالم کنار کسانی بودم که ترسهایم را تبدیل به احساس تعلق میکردم و در قماربازی کردن همه شرایطی که من میخواستم بود و خودم را در بین این افراد احساس میکردم و در اصل قماربازی یک وسیله برای ابراز وجود کردنم بود و با همسانان خودم از طریقی نادرست و ناسالم در ارتباط بودم. بطوریکه تا سن 45 سالگی تنها ابزاری بود برای کنار همسانان بودن و در این بساط از همه امکانات فراهم بود و بقول معروف بازار مکاره بود که همه چیز درش پیدا میشد.

 به نام خدا.جمشید هستم یک قمارباز.شاید بار اولی که من باز قمار یا کازینو کردم را هیچ وقت فراموش نکنم.چون نه تنها من احساسات و هیجاناتی را تجربه کردم که همیشه دنبال آن هیجانات بودم.بلکه مقداری پول هم کسب کردم.واین احساسات و هیجانات با مقدار پولی که در آوردم.دست در دست هم دادند تا این که من را نابود کنند.از آن روز بود که جنگ من با خودم شروع شد.