انجمن بانیان بهبودی

من در ظاهر همه اراده و قدرت فردی و عادت و وابستگی و هموابستگیها رو به خدا سپرده بودم و این در ابتدا بار سنگینی از مسئولیتهای بیموردی بود که به من فشار میآورد. در ابتدا همه چیز را سپردم اما کارهای خودم را با سلیقه و طبق عادتهای خودم انجام میدادم . اما مدعی بودم که همه چیز را سپرده ام. در حقیقت من چیزی را به خدا نسپرده بودم چون همه را به همانگونه که داشتم را انجام میدادم اما دعای قدم سوم را شاید روزی بیشتر از ده بار میخواندم و اینکارم شاید پنج سال ادامه داشت اما بعد از پنج سال تازه فهمیدم که یک سری مسئولیتهایی دارم را باید خودم انجام بدهم اما چون نوع روش انجام کارهایم سلیقه ای بود و بیماریم مستقیماً در امورم دخالت داشتند کارهایم خراب میشد و من توانستم طریق عملکرد و نوع تفکرم را مثبت کنم و با راهکارگرفتن و با استفاده از تجربیات دوستان من مقداری از کارهایم اصولی شد. مثلاً عجله و شتاب داشتن برایم خیلی دردسر ساخته بود و من بعد از پنج سال عجله را از لیست افکار و اعمالم کنار گذاشتم و یا من دیگران را خیلی کنترل میکردم و بعداز پنج سال هیچ کاری بکار دیگران ندارم. من مشکلات را به خوابم میبردم و شبها استرس و نگرانی داشتم. اکنون سالهاست موقع خواب واقعاً میخوابم و یا موقع غذا خوردن سعی داشتم مشکلات را حل و فصل کنم اما اکنون موقع غذا خوردن بفکر طعم و لذت خوردن هستم و تازه فهمیدم که در ابتدا فقط میشود مدعی بود که سپرده ام اما بعدها اگر در اصول برنامه تلاش کنم معنی و مفهوم سپردن را متوجه خواهم شد.