انجمن بانیان بهبودی

در ابتدا با شور و هیجانی که داشتم و احساس امنیتی که در هنگام کارکرد این قدم داشتم به خودم گفتم همه چیز را به او میسپارم و خودم هم مشغول زندگی خودم و این اصول را هم در زندگیم اجرا کرده و با خیال آسوده ادامه خواهم داد. اما با اتفاقتی که در زندگی فعلیم می افتاد متوجه شدم که نوع سپردن لفظی با سپردن حقیقی باهم تفاوت دارد مثلاً من آدم خشن و طالب خشونت بودم و بابت این عادتم خیلی صدمه خورده و زده بودم و من این عادت که به وابستگی دردناکی تبدیل شده بود را به خداوند سپردم و رد شدم، اما گاهی در اثر اتفاقی دوباره رفتارم خشونت آمیز میشد و بازهم دردسر ایجاد میکردم. وقتی با راهنمایم راجع به این مسئله حرف زدم گفت: معنی سپردن این است که دوباره آنرا بدست نگیری. مانند یک ذغال آتشین وقتی متوجه شدی که دستت را میسوزاند عاقلانه این است که آنرا دور بیاندازی و این خیلی مسخره میشود که دوباره آن ذغال آتشین را بدست بگیری و کار من این بود من درظاهر خیلی چیزها را به خدا سپرده بودم . اما در اثر اتفاقی دوباره آنرا پس گرفته و بعنوان ابزار استفاده میکردم و من سعی کردم با روش برنامه از ویژگی انسانی و فضیلتهایم بجای این عادتها و وابستگی و هموابستگی ها استفاده کنم و این یک تمرین است و تا اینکار انجام نشود نمیتوان ادعا کرد که همه یا مقداری از عادت و وابستگی و هموابستگی که بعنوان نواقص اخلاق است را به خدا سپرده ام. این قدم قدم تمرین کردن مکرر است و تا وقتی به هدف رفتارهای انسانی نرسیده باشیم ادامه دار است.