2014-07-18، 05:28
قدم يازدهم
از راه دعا و نيايش كوشيديم به پروردگاري كه خود درك مي كرديم نزديكتر شويم و فقط طالب آگاهي از خواست او براي خود و قدرت اجرايش شديم.
ما ممكن است فكر كنيم كه نماز خواندن و دعا كردن فقط از حفظ كردن يك سري كلمات است كه به خاطر سپرده ايم و يا اينكه ممكن است تصوركنيم فقط راهي براي درخواست كردن چيزهايي از خداوند است . قدم يازده مي گويد كه نماز خواندن و دعا كردن بهترين راهي است كه مي توانيم بفهميم خداوند از ما مي خواهد كه چه كار كنيم. به اين معنا كه مجبور هستيم ، راجع به مشكلاتمان فكر كنيم و دوباره آنها با خداي خودمان صحبت كنيم . به اين معنا كه مجبور هستيم درباره خداوند فكر كينم ،و سعي كنيم كه بينش و بصيرت جديدمان را در زندگي روزمره به كار ببريم .
بپذيريم ما بايد ايمان بياوريم هر آنچه خداوند ازما مي خواهد كه انجام دهيم ، خودش هم توان و نيروي انجام آن را به ما مي دهد.
" عكس العملهاي شخصي "
وقتي برحسب عادت شبها دعا مي كردم ، از خدا مي خواستم كه به من يك دوچرخه ، يك قلاب ماهيگيري اين چيز و آن چيز و خيلي چيزها بدهد. امامن براي چيزهايي كه مناسب نبودند دعا مي كردم . به خواست خداوند توجهي نمي كردم. اين چيزي بود كه خواست من بود و من نسبت به آن علاقمند بودم، چيزهايي كه بيشترين تفريح را داشتند برايم مهمترين بودند. اما حالا من به شيوه اي متفاوت دعا مي كنم ، و خداوند اشتياقي به من داده است كه كارهايي را انجام دهم كه هرگز فكر نمي كردم توانايي انجام آنها را داشته باشم كارهايي همچون جبران خسارت كردن و يا صحبت كردن در جمع ها و گروهها .
اين به نظر سخت مي آيد كه بخواهم راجع به نيروي برترم فكر كنم براي راهنمايي هايش و نزديك شدن بيشتر به او ، بيشتر دعا كنم . من ( بيش از اين ) او را مايه هيبت و ترس و وحشت مي دانستم و حال براين باورم كه او همچون يك دوست براي من است. هنگامي كه با او صحبت مي كنم ، مي دانم كه به حرفهايم گوش مي كند. اين به من اعتماد و دلگرمي زيادي مي بخشد زيرا كه مي دانم ، هرگز تنهانيستم .
خداوند بهترين دوست من است . اگر به او اجازه دهم ، هميشه وهمه جا ، حاضر و آماده براي كمك كردن به من است . هر روز قبل از هرچيزي ،اول صبح ، با او صحبت مي كنم و هرروز چند ساعتي را در جايي آرام براي با او بودن صرف مي كنم. او مي داند كه چه چيزي براي من بهترين است وسعي مي كنم كه آنها راپيدا كنم و بفهمم ، آنها چه هستند .
خداوند نقش بسيار مهمي را در زندگي من ايفا ميكند. قبلا" من فقط احساس مي كردم كه خدا هست . اين مهم است ! بتازگي ، من به اين شناخت رسيده ام كه او را همچون يك خداي عشق { كه فقط به خودم تعلق دارد } بشناسم و درك كنم . سعي مي كنم ارتباطم را با او گسترش دهم من با خداوند صحبت مي كنم ، او هم متقابلا" با من سخن مي گويد.
ما زمان هاي خوبي را با هم سپري مي كنم ، به غير از زماني كه سعي مي كنم در كاري اختيار همه چيز را خودم بگيرم و بخواهم كه آنرا تمام و كمال انجام دهم ، زيرا كه آدمي سرسخت و كله شق هستم .
من واقعا" ارتباطم را با خداوند – خدايي كه خودم درك كرده بودم ، نه آن خدايي كه ديگران مي گفتند، بهبود بخشيدم . نه خدايي كه در نوشته ها مكتوب است ، بلكه خدايي كه به من كمك مي كند تا در ميان مشكلاتم ساخته شوم وبه من ، زماني كه مشكلي پيدا كرده ام ، راه را نشان مي دهد. خدايي كه مي توانم مشكلاتم را به او بسپارم، خدايي كه به من احساس خوبي مي دهد، زماني كه به اطرافم نگاه مي كنم و همه چيزهاي زيبايي را كه او برايمان قرار داده مي نگرم . " اين " خدايي است كه من مي شناسم و " اين " خدايي است كه ميتوانم در زمان مشكلاتم روي او حساب كنم