رنج هست، مرگ هست، اندوه جدايي هست،
اما آرامش نيز هست، شادی هست، رقص هست،
خدا هست.
زندگی، همچون رودی بزرگ، جاودانه روان است.
زندگی همچون رودی بزرگ كه به دريا می رود،
دامان خدا را می جويد.
خورشيد هنوز طلوع ميكند
فانوس ستارگان هنوز از سقف شب آويخته است؛
بهار مدام می خرامد و دامن سبزش را بر زمين مي كشد؛
امواج دريا، آوازمی خوانند،
برميخيزند و خود را در آغوش ساحل گم ميكنند.
گل ها باز می شوند و جلوه می كنند و می روند.
نيستی نيست،
هستی هست،
پايان نيست،
راه هست.
تولد هر كودك،
نشان آن است که خدا هنوز انسان نااميد نشده است..
.
پس چرا ما باید از خدا ناامید بشیم؟!!
امید داشته باش ............امید و باز هم امید
امید یعنی اینکه بدونی:
برای انجام کارهای بزرگ همیشه نمیشه یک گام بزرگ برداشت
بعضی وقتا هم باید یه عالمه گام کوچیک برداریم
امید یعنی این که اگر دانه ی زندگی صد بار از دستمان رها شد٬باز هم برای برداشتن و به مقصد رساندن آن به ابتدا برگردیم این بار٬ محکم تر گام برداریم.
وقتی که قلب هایمان کوچک تر از غصه هایمان میشود،
وقتی نمیتوانیم اشک هایمان را پشت پلک هایمان مخفی کنیم
و بغض هایمان پشت سر هم میشکند ...
وقتی احساس میکنیم
بدبختیها بیشتر از سهم مان است
و رنج ها بیشتر از صبرمان ...
وقتی امیدها ته میکشد
و انتظارها به سر نمیرسد ...وقتی طاقتمان تمام میشود
و تحمل مان هیچ ...آن وقت است که مطمئنیم به تو احتیاج داریم
و مطمئنیم که تو
فقط تویی که کمکمان میکنی ...آن وقت است که تو را صدا میکنیم
و تو را میخوانیم ...آن وقت است که تو را آه میکشیم
تو را گریه میکنیم ...
و تو را نفس میکشیم ...وقتی تو جواب میدهی،
دانه دانه اشکهایمان را پاک میکنی ...
و یکی یکی غصه ها را از دلمان برمیداری ...گره ی تک تک بغض هایمان را باز میکنی
و دل شکسته مان را بند میزنی ...سنگینی ها را برمیداری
و جایش سبکی میگذاری و راحتی ...بیشتر از تلاشمان خوشبختی میدهی
و بیشتر از حجم لب هایمان، لبخند ...خواب هایمان را تعبیر میکنی،
و دعاهایمان را مستجاب ...آرزوهایمان را برآورده می کنی ؛
قهرها را آشتی میدهی
و سختها را آسان
تلخ ها را شیرین میکنی
و دردها را درمانناامیدی ها، همه امید میشوند
و سیاهی ها سفیدسفید .
این نوشته ( شهاب حسینی ) خیلی زیباست:
اگر کسي تو را با تمام مهربانيت دوست نداشت ...
دلگير مباش که نه تو گناهکاري نه او
آنگاه که مهر مي ورزي مهربانيت تو را زيباترين معصوم دنيا مي‌کند ...
پس خود را گناهکار مبين
من عيسي نامي را مي شناسم که ده بيمار را در يک روز شفا داد ...و تنها يکي سپاسش گفت!!!
من خدايي مي شناسم كه ابر رحمتش به زمين و زمان باريده ...يکي سپاسش مي گويد و هزاران نفر کفر !!!
پس مپندار بهتر از آنچه عيسي و خدايش را سپاس گفتند ...از تو براي مهربانيت قدرداني مي کنند.
پس از ناسپاسي هايشان مرنج و در شاد کردن دلهايشان بکوش...که اين روح توست كه با مهرباني آرام ميگيرد
تو با مهر ورزيدنت بال و پر ميگيري ...خوبي دليل جاودانگي تو خواهد شد ...پس به راهت ادامه بده
دوست بدار نه براي آنکه دوستت بدارند ...
تو به پاس زيبايي عشق ، عشق بورز و جاودانه باش...
هیچ وقت تسلیم ناکامی نشو ید
با اراده قوی همیشه پیروزی ازآن شما است
ذهنیت مثبت
تنهاشما هستید که می توانید با ذهنیت مثبت
افکار خود را هدایت ، احساسات خود را کنترل و سرنوشت خود
را مقدر سازید .ذهن شما از دو نیروی نامریی هشیار ونیمه هشیار تشکیل -شده است . این دو در هماهنگی با هم می باشند می توانند رویسایر نیروهای نا شناخته اثر بگذارند ،یا با آنها هماهنگ گردند .بیندیشید ، با ذهنیت مثبت بیندیشید .ویژگی های ذهنبت مثبت با کلماتی نظیر اعتقاد ، امیدواریصداقت و عشق تعریف می شوند .
امید لبخند
آینده همان امید است . یگانه تسکین دهنده آرزوهای طلایی دو چیز است : صبر وا مید. امیدوار باش چون امید همانند بال برای پر ندگان است . آرزو کردن شرط نیست .شرط تحقق آرزو است . دنیا به امید بر پا ست وآدمی به امید زنده است . امید قوه محرک است . هزار آرزو بشر در مقا بل یک تقد یرالهی محکوم به فنا ست . امید با مرگ هم به گور نمی رود. آرزو رقابت وحسادت هر سه به تر تیب دنبال یک دیگر ند .
پرهیز از آرزوهای دور و دراز
امید و آرزو اگر به درستی در انسان شکل گیرد، مایه گرمی و حرارت زندگی انسان و سبب ایجاد شوق و شور در راه رسیدن به هدف هاست. انسانی که وجودش از امید و آرزو تهی است. از نعمت شادابی و نشاط بی بهره است. در نتیجه، از پویایی و پیشرفت باز خواهد ماند. *************************
حکایت
در حکایت است که عیسی مسیح علیه السلام روزی پیرمردی را دید که با بیل مشغول زیر و رو کردن زمین بود. حضرت عیسی علیه السلام عرضه داشت: خدایا! امید و آرزو را از دل او بیرون کن! پیرمرد بیل را رها کرد و به استراحت پرداخت. دوباره حضرت عیسی علیه السلام فرمود: خدایا امید و آرزو را به او برگردان. پیرمرد برخاست و مشغول کار شد. حضرت عیسی علیه السلام سبب را از او پرسید. او گفت: مشغول کار بودم که با خود گفتم: تو پیر شده ای تا کی باید کار کنی؟ پس بیل را انداختم و به استراحت پرداختم. پس از آن دوباره با خود گفتم که باید تا پایان عمر به راحتی زندگی کنی. پس به امید و آرزوی راحتی، دوباره به سوی بیل رفتم و مشغول کندن زمین شدم». **************************
نگاه آموزه های دینی
از نگاه آموزه های دینی، اصل داشتن آرزو پذیرفته شده است. آنچه اسلام پیروانش را از آن باز داشته، آرزوهای طول و درازی است که نه تنها هرگز بدان ها دست نمی یابند، بلکه انسان را به غفلت و بی خبری می کشانند و او را از رسیدن به حقیقت باز می دارند، چنان که امام علی علیه السلام «آرزوی دراز را عامل فراموشی امر آخرت معرفی می فرمایند.» امام سجاد علیه السلام نیز در صحیفه سجادیه، در مواردی بسیار از طولانی بودن آرزو به خدای مهربان پناه می برد، از جمله در نیایشی می فرماید: «بارالها! به تو پناه می بریم از اینکه قصد خیانت با کسی کنیم یا به اعمال عجب بورزیم و آرزوهای خود را دراز سازیم».*************************
پیام متن:
از اثرگذاری آرزو در پویایی زندگی و لزوم پرهیز از زیاده خواهی در آرزوها به سبب پی آمدهای زیان بارشان غافل نباشیم.