2014-09-18، 12:56
در قدم ششم آمادگی کامل پیدا کردم تا خداوند نقائص شخصی مرا برطرف سازد. نقائصی که مرا ناتوان کرده بود و قادر نبودم با آسودگی خیال، در مسیر با شکوه زندگی گام بردارم. افسوس خوردن به حال خود، نمونه ای از آن بود.
ساعت ها افسده بودم و به این فکر می کردم که برای زندگی کردن هیچ انگیزه ای در من وجود ندارد، هرگز نمی توانستم رویاهایم را به حقیقت پیوند دهم. چون تا این حد به خودم حق می دادم که دائماً وقتم را روی دلسوزی برای خودم متمرکز کنم. مطمئناً امکان اینکه زمانی برای رشد داشته باشم وجود نداشت. تحت این شرایط، چگونه ممکن بود رویاهایم به حقیقت تبدیل شود؟
نیروی برترم مرا کمک کرد تا نقائص شخصی ام را در اعمال خود ببینم و هر روز در مسیر زندگی ام به آنها دست پیدا کنم. امروز می توانم لحظاتی را که ترحم به خودم در فکرم راه پیدا کند احساس کنم. من توان برطرف کردن این نقائص را ندارم. اما می توانم چگونگی پدیدار شدن آنها را در جود خود تشخیص دهم. پس عاجزانه به نیروی برترم رجوع می کنم، کسی که مرا خوشحال می کند و به من اطمینان می بخشد که نواقصم را به موقع و در زمان خودش مرتفع خواهد کرد.
یادآوری امروز
« من، انسانی کامل نیستم، نقائص شخصیتی، به مرور زمان در من شکل گرفته اند و یکباره برطرف نخواهند شد. اما فقط برای امروز با ایمان و امید طبق اصول برنامه می توانم بر روی آنها کار کنم.
" خداوند به ندرت ما را رها می کند.....همه فضایل در جایی ( دروجود ما ) پنهان شده اند. خداوند هرچه سریعتر ما را در موقعیت هایی قرار می دهد که با کمک او بتوانیم این فضایل را پرورش دهیم.