انجمن بانیان بهبودی

* سلام با عرض ادب و احترام به تمامی مردم دنیا پذیرش یک اصل روحانی است که زندگی واقعی یک انسان را شکل می دهد . ترس و انکار مخالف پذیرش است ، باید بدانیم اگر خود را به پذیریم می توانیم جهان هستی را بپذیریم . 

پذیرش یعنی قبول واقعیت های زندگی ام همانطور که هست نه آنطور که باشد؛ پذیرش است که ما را از ضمیر محدود به نا محدود می کشاند . 

وقتی به عجز خود وغیر قابل اداره بودن زندگی خود اقرار می کنیم عدم پذیرش را خلع سلاح می کنیم ؛ وقتی به این باور می رسیم که خداوند می تواند به ما کمک کند ترس مان از پذیرش واقعیت ها از بین می رود خود را به مراقبت خدا می سپاریم ضمن اینکه سهم خود را با فروتنی انجام میدهیم , درنتیجه قدرت لازم برای بررسی صادقانه و دقیق خود پیدا می کنیم . امروز به این نتیجه رسیده ام که خوبی و بدی خود را به پذیرم با این پذیرش آزادی لازم برای تغییر را پیدا می کنم همین ...

شکست...

بخشی از زندگیست.

اگر شکست نخوریم،

نمی آموزیم.

اگر نیاموزیم،

هرگز تغییر نخواهیم کرد.

يادم باشد امروز اولين روز از بقيه زندگي من است پس آن را به بهترين نحو زندگي کنم .

يادم باشد که هميشه ، هر جا باشم خدا همراه هميشگي من است . 

شخصیت:

11- زندگی خود را با هیچ کسی مقایسه نکنید: شما نمی‌دانید که بین آنها چه می‌گذرد.

12- افکار منفی نداشته باشید، در عوض انرژی خود را صرف امور مثبت کنید.

13- بیش از حد توان خود کاری انجام ندهید.14- خیلی خود را جدی نگیرید.15- وقتی بیدار هستید بیشتر خیال‌پردازی کنید.16- حسادت یعنی اتلاف وقت، شما هر چه را که باید داشته باشید، دارید.17- گذشته را فراموش کنید.. اشتباهات گذشته شریک زندگی خود را به یادش نیاورید. این کار آرامش زمان حال شما را از بین می‌برد.18- زندگی کوتاه‌تر از این است که از دیگران متنفر باشید. نسبت به دیگران تنفر نداشته باشید.19- با گذشته خود رفیق باشید تا زمان حال خود را خراب نکنید...20- هیچ کس مسئول خوشحال کردن شما نیست، مگر خود شما.21- بدانید که زندگی مدرسه‌ای می‌ماند که باید در آن چیزهایی بیاموزید. مشکلات قسمتی از برنامه درسی هستند و به مانند کلاس جبر می‌باشند.22- بیشتر بخندید و لبخند بزنید..23- مجبور نیستید که در هر بحثی برنده شوید. زمانی هم مخالفت وجود دارد.

« رنگ ما »

این را برای " مــــــــــا " می نویسم
که اینچنین میان هزاران پنجره
دیوار را کبود کرده ایم!

هیچکس از دشتزارهای
به گِل نشسته این وادی خبر نداشتما ...
نفس هایمان را 
در چشمه هایی شور
به ماهیانی سپرده ایم
که برایِ آرزو هایِ دریا زده
خــــدا را دهنک می زنند!من برایِ "ما" مینویســـــــــــــم
که بر آینه ی کدر و زخمی
بی خبر ....
قاصدک ها را نقاشی می کشیم !صدای آوای عشق
فصل ما را
دچار کرده و
روز و شب را بی دلیل
در مدار چشم هایمان تکرار می کندمی دانی ؟
دستانم رنگ خواهش آینده ای را
می دهد که بر بوم تنهایی های تو
نقش می زندبگذار دریا ما را غرق کند
و آسمان پرواز مان دهد ....
خدا شیروانی نمدار کلبه اش
را برای ما
نگه داشته ....سفالینه هایمان همیشه بوی خاک خواهند داد
و سبزینه هایمان بوی بهار !دنیا....
در سر انگشتان مهر مان خلاصه شده
در سکوت شیرین لب هایمان
در نوازش ها و بوسه هایی که بر تن خواهیم کرد
در ثانیه هایی که فریادهایمان را می شکنندگاهگاهی می نویسم و تو
بهانۀ کاغذ های بی خطی را می گیری
که قرار بود بر تنشان قصه ها بخوانی !!ش.د / خاتون