انجمن بانیان بهبودی

آزادی معنای بسیار دارد. یکی از این معانی رهایی از چیزهائیست که باعث شکست مان در زندگی می شود. ما برای رسیدن به آزادی و رهایی دعا می کنیم. 
در دوران مصرف تصور می کردم کنترل مصرف را در دست دارم اما در واقع تمامی کنترل در دست نیکوتین بود. نیکوتین تعیین می کرد کجا بروم، با کی بروم و چه کار بکنم تا عاقبت از روی ناچاری به انجمن نیکوتینی های گمنام پناه آوردم. وقتی برای دیدار بستگان به مسافرت می رفتم مجبور بودم در طی مسیر به مدت نه ساعت سیگار نکشم و در آنجا نیز در جمع کسانی باشم که هیچ کدام مصرف کننده نبودند. این مسافرت و دیدار یک فاجعه به نظر می رسید. به آخر خط رسیده و دیگر تاب تحمل نداشتم. در انجمن نیکوتینی های گمنام با عشق بلاعوض روبرو شدم. اعضای انجمن بی هیچ چشمداشتی مرا در جمع خود پذیرفته و پذیرش عجز و روبرو شدن با وسوسه را به من آموختند. با تمام وجود آنان را باور کردم و راهکارهای برنامه را به کار بستم. اکنون وقتی برای دیدار بستگان به مسافرت های نه ساعته و بیشتر می روم هیچ نیازی به مصرف نیکوتین ندارم به زودی تولد پنج سالگی رهایی از نیکوتین را جشن خواهم گرفت. این معجزه ای فراتر از باورهای من است، معجزه ای که خود به تنهایی قادر به انجام آن نبودم. این معجزه رهایی را مدیون نیروی برتر و انجمن نیکوتینی های گمنام هستم.
برای امروز، گذشته را رها می کنم، از آینده ترسی نخواهم داشت و برای امروز زندگی می کنم.

بهبودی یک فرایند داءم و مادام العمر است .

هرقدر آن را جدی تر بگیریم ، بیشتر درک میکنیم که تا چه حد قابلیت رشد داریم .

فرقی نمیکند که در چه نقطه ای از سفر بهبودی قرار داریم ، آموختن و یادگیری هیچوقت پایان نمی یابد .

پاراگراف اول از صفحه 4 کتاب پاک زیستن

 

   ترک کردن آسان است. تا به حال صد بار ترک کرده ام. مشکل در ترک باقی ماندن بود. بارها و بارها سعی در کنترل مصرف نیکوتین کردم اما هرگز موفق نشدم و فکر می کردم تا آخر عمر یک مصرف کننده باقی خواهم ماند. یک روز یکی از دوستان که از اعتیاد نیکوتین رهایی پیدا کرده بود گفت: مصرف خوراکی توتون نیز یک اعتیاد است. حرف او برایم غیر قابل درک بود و نمی توانستم آنرا قبول کنم. گفتم: نه من معتاد نیستم. پرسید: تا به حال چند بار سعی کرده ای قطع مصرف کنی و موفق نشده ای؟ چند هفته بعد به همراه او در جلسات نیکوتینی های گمنام شرکت کردم و تصمیم به قطع مصرف گرفتم. در اینجا به مفهوم اعتیاد پی بردم و آموختم که لازم است خود را به همینگونه که هستم، چه خوب و چه بد، بپذیرم. من یک معتاد هستم و تنها نیستم و از تجربه و امید سایر دوستان همدرد نیرو می گیرم. اکنون چهار سال از قطع مصرف نیکوتینم می گذرد و با خود تعهد بسته ام که تا آخر عمر پاک باقی بمانم. 

   من از دیدن اعضای خلاق و با استعداد برنامه که آن را عملی می سازند به وجد می آیم. بسیاری از افراد خلاق و با استعداد وجود داشته اند که بدون به اجرا در آوردن برنامه چشم از جهان فرو بسته اند. من معتقدم که همه ما زندگی را با مواهب و استعدادهای ویژه آغاز می کنیم. گاهی ممکن است برای کشف استعدادهای ویژه خود سال ها وقت صرف کنیم. اعتیاد نیکوتین سبب گشته بود تصور کنم هیچ استعداد و خلاقیتی ندارم. همیشه فکر می کردم هیچ وقت موفق به قطع مصرف نیکوتین نخواهم شد. اکنون که از اعتیاد نیکوتین رها شده ام، اطمینان دارم که قادر به انجام هر کاری هستم. آیا لازم است یک ساز موسیقی بیاموزم؟ یا شاید لازم است نقاشی و شنا بیاموزم و یا ادامه تحصیل دهم. هر کس بذر خلاقیت را در خود نهان دارد. فقط کافیست بشکفد تا به بار بنشیند.

   هرچند وقت یکبار گرفتار ترس وابستگی به نیکوتین می شدم. چند بار از شدت ترس، به خود لرزیده بودم. اما کسی مرا مجبور به داشتن چنین احساسی نکرده بود. سال ها تسلیم ترس از زندگی بدون مصرف نیکوتین بودم تا متوجه شدم دو سوم از زندگی را با مصرف نیکوتین بر باد داده ام. دیگر مجبور نیستم گرفتار این ترس باشم. اگر همچنان در ترس از زندگی بدون مصرف نیکوتین بودم، نمی توانستم حتی برای یک روز پاک بمانم. امروز بدون مصرف نیکوتین به جای مخفی کردن احساسات آموخته ام که چگونه آن را بیان کنم و بپذیرم. امروز افکار و احساسات خوشایند جدید جایگزین افکار و احساسات آزار دهنده کهنه گردیده. احساسی سرشار از آزادی و رهایی از امراض پنهان که سال ها با خود بر دوش می کشیدم. بابت این معجزه شکرگزار خداوند و انجمن نیکوتینی های گمنام هستم.