2015-05-21، 01:26
سنت دوازدهم
گمنامی اساس روحانی تمام سنت های ماست، ما لازم است همیشه اصول اخلاقی را به غرایض شخصی ترجیح دهیم.
در برنامه ما گمنامی از چنان اهمیتی برخوردار است که نام ما بر آن بنا نهاده شده است. تمرکز بر نیکوتین و حفظ گمنامی اصولی اساسی هستند که برنامه بهبودی ما را از سایر برنامه ها متمایز می سازد. با رعایت کردن سنت دوازدهم، به درک منافع روحانی که از فرایند بهبودی و برنامه ما محافظت و پشتیبانی می کند خواهیم رسید.
گمنامی همه ما را در سطحی یک سان نگه می دارد. این یک سانی اتحاد ما را پرورش می دهد، نیرویی برتر از نیروی فردی.
همانگونه که در سنت اول آمده است، منافع مشترک ما به اتحاد و از خود گذشتگی ما بستگی دارد. رعایت گمنامی و فروتنی، سبب رشد روحانیت اعضا می شود. گمنامی و فروتنی یار یکدیگرند که هر یک دیگری را تقویت می کند.
در دعای قدم سوم، درخواست می کنیم تا از اسارت نفس رها شویم. اعتیاد ما با عث شده بود تا خود محور باشیم. وسوسه های فکری باعث شده بود تصور کنیم نیکوتین از همه چیز حتی کسانی که دوست شان داریم مهم تر است. بهبودی و انجمن نمی تواند با رفتارهای خود خواهانه به بقای خود ادامه دهد.
گمنامی ما را از حکومت کردن برحذر و به خدمت نمودن هدایت می کند. ما را در مسیری قرار می دهد تا در این جهان اعمال نیک داشته و مهربان باشیم. با دست بر داشتن از خود برتر بینی کمتر با فخر فروشی در مورد مسایل خارجی اظهار نظر می کنیم و توجه ما بیشتر بر جذابیت رساندن پیام نیکوتینی های گمنام خواهد بود. برای این که گروه های ما متکی به خود باشند، عضو نباید به واسطه غرایض شخصی عمل کند.
با ترجیح دادن اصول اخلاقی به غرایض شخصی بهتر می توانیم کسانی را که تمایل به قطع مصرف دارند بپذیریم و تمرکز خود را بر هدف اصلی مان حفظ نماییم. وقتی شخصیت پردازی را کنار بگذاریم و اصول اخلاقی را سرمشق قرار دهیم، تازه واردان احساس امنیت بیشتری خواهند کرد. پذیرش ما را در مسیر بیداری روحانی به پیش می برد.
جایی که گمنامی حفظ شود اعتماد حاکم است. این باعث می شود تازه واردان احساس امنیت کنند تا به جلسات بیایند و خود را به جریان بهبودی بسپارند. نیکوتین هیچ تفاوتی بین ثروتمند و فقیر، دانا و نادان، رسوا و محترم و غیره نمی گذارد. ما همه با قدم اول آغاز می کنیم. با رعایت گمنامی فرصتی را ایجاد می کنیم تا تازه واردان و سایر اعضا بتوانند به یکدیگر اعتماد کنند و اولین قدم را بردارند. جایی که اعتماد است شهامت تغییر از راه می رسد. اعتماد، ایمان شخص را به هدایت و مراقبت یک نیروی برتر عمیق تر می کند.
با توجه به سنت دوازدهم، اعضا به پيام توجه مي كنند تا پيام رسان. انسان ها ممكن است لغزش کنند اما اصول هرگز لغزش نمی کند. تواضع ما را به گوش دادن به حقیقت فرا می خواند، در حاليكه غرور ما را به عذر و دلیل تراشی ها می کشاند.
همان گونه که هر انسانی ممکن است اشتباه کند، اعتماد در جلسات نیز نمی تواند برای همیشه تضمین شود زیرا بعضی از تازه واردان هنوز با این سنت آشنا نیستند. فرمت هر گروه می بایست به روشنی به اعضا یاد آوری کند که اعتماد برای بقای انجمن همیاری ما بسیار حیاتی می باشد. اعتماد بسیار گران بهاست و همه اعضا لازم است با مراقبت کامل از آن نگه داری کنند.
معرفی کردن خود با اسم کوچک به این مفهوم نیست که شخص نمی تواند از نام فامیل خود در داخل جلسه و یا در کارهای بین گروهی نیکوتینی های گمنام استفاده کند. گاهی اوقات ممکن است جهت سهولت در کارها و یا ارسال و دریافت نامه ها نیاز به نام فامیل باشد.
رعایت اصل گمنامی و فروتنی به این معنی نیست که ما نمی توانیم جشن بگیریم. گروه ها می توانند قطع مصرف اعضا را با اهدا چیپ و کف زدن جشن بگیرند. این به معنی برتر نمودن شخص نیست بلکه فقط شادمانی کردن برای پشتکار صادقانه ای است که عضو با یاری نیروی برتر بر آن نایل آمده است.
رشد انجمن و باقی ماندن در مسیر بهبودی شخصی، نیاز به حفظ گمنامی دارد. وقتی قدر شناس هدایایی که به ما داده شده باشیم و اصول برنامه را رعایت کنیم به اعتماد به نفس می رسیم. برنامه در هر شرایطی اصول روحانی را به غرایض شخصی ترجیح می دهد. در دنیایی آشفته، اصل گمنامی ما را قادر می سازد تا به هدف فعالیتی واحد گرد هم بیاییم و هدف اصلی مان را به انجام رسانیم.
سنت های دوازده گانه با دریافت مجوز از دفتر خدمات جهانی الکلی های گمنام اقتباس گردیده است. اقتباس سنت های دوازده گانه به این مفهوم نیست که الکلی های گمنام و نیکوتینی های گمنام به یکدیگر وابسته اند. الکلی های گمنام یک برنامه بهبودی از الکل است- که دوازده سنت را در ارتباط با برنامه الکلی های گمنام و فعالیت هایی که برای رهایی از الکل است به کار می برد و عقیده ای به مسایل خارجی ندارد.
گمنامی اساس روحانی تمام سنت های ماست، ما لازم است همیشه اصول اخلاقی را به غرایض شخصی ترجیح دهیم.
در برنامه ما گمنامی از چنان اهمیتی برخوردار است که نام ما بر آن بنا نهاده شده است. تمرکز بر نیکوتین و حفظ گمنامی اصولی اساسی هستند که برنامه بهبودی ما را از سایر برنامه ها متمایز می سازد. با رعایت کردن سنت دوازدهم، به درک منافع روحانی که از فرایند بهبودی و برنامه ما محافظت و پشتیبانی می کند خواهیم رسید.
گمنامی همه ما را در سطحی یک سان نگه می دارد. این یک سانی اتحاد ما را پرورش می دهد، نیرویی برتر از نیروی فردی.
همانگونه که در سنت اول آمده است، منافع مشترک ما به اتحاد و از خود گذشتگی ما بستگی دارد. رعایت گمنامی و فروتنی، سبب رشد روحانیت اعضا می شود. گمنامی و فروتنی یار یکدیگرند که هر یک دیگری را تقویت می کند.
در دعای قدم سوم، درخواست می کنیم تا از اسارت نفس رها شویم. اعتیاد ما با عث شده بود تا خود محور باشیم. وسوسه های فکری باعث شده بود تصور کنیم نیکوتین از همه چیز حتی کسانی که دوست شان داریم مهم تر است. بهبودی و انجمن نمی تواند با رفتارهای خود خواهانه به بقای خود ادامه دهد.
گمنامی ما را از حکومت کردن برحذر و به خدمت نمودن هدایت می کند. ما را در مسیری قرار می دهد تا در این جهان اعمال نیک داشته و مهربان باشیم. با دست بر داشتن از خود برتر بینی کمتر با فخر فروشی در مورد مسایل خارجی اظهار نظر می کنیم و توجه ما بیشتر بر جذابیت رساندن پیام نیکوتینی های گمنام خواهد بود. برای این که گروه های ما متکی به خود باشند، عضو نباید به واسطه غرایض شخصی عمل کند.
با ترجیح دادن اصول اخلاقی به غرایض شخصی بهتر می توانیم کسانی را که تمایل به قطع مصرف دارند بپذیریم و تمرکز خود را بر هدف اصلی مان حفظ نماییم. وقتی شخصیت پردازی را کنار بگذاریم و اصول اخلاقی را سرمشق قرار دهیم، تازه واردان احساس امنیت بیشتری خواهند کرد. پذیرش ما را در مسیر بیداری روحانی به پیش می برد.
جایی که گمنامی حفظ شود اعتماد حاکم است. این باعث می شود تازه واردان احساس امنیت کنند تا به جلسات بیایند و خود را به جریان بهبودی بسپارند. نیکوتین هیچ تفاوتی بین ثروتمند و فقیر، دانا و نادان، رسوا و محترم و غیره نمی گذارد. ما همه با قدم اول آغاز می کنیم. با رعایت گمنامی فرصتی را ایجاد می کنیم تا تازه واردان و سایر اعضا بتوانند به یکدیگر اعتماد کنند و اولین قدم را بردارند. جایی که اعتماد است شهامت تغییر از راه می رسد. اعتماد، ایمان شخص را به هدایت و مراقبت یک نیروی برتر عمیق تر می کند.
با توجه به سنت دوازدهم، اعضا به پيام توجه مي كنند تا پيام رسان. انسان ها ممكن است لغزش کنند اما اصول هرگز لغزش نمی کند. تواضع ما را به گوش دادن به حقیقت فرا می خواند، در حاليكه غرور ما را به عذر و دلیل تراشی ها می کشاند.
همان گونه که هر انسانی ممکن است اشتباه کند، اعتماد در جلسات نیز نمی تواند برای همیشه تضمین شود زیرا بعضی از تازه واردان هنوز با این سنت آشنا نیستند. فرمت هر گروه می بایست به روشنی به اعضا یاد آوری کند که اعتماد برای بقای انجمن همیاری ما بسیار حیاتی می باشد. اعتماد بسیار گران بهاست و همه اعضا لازم است با مراقبت کامل از آن نگه داری کنند.
معرفی کردن خود با اسم کوچک به این مفهوم نیست که شخص نمی تواند از نام فامیل خود در داخل جلسه و یا در کارهای بین گروهی نیکوتینی های گمنام استفاده کند. گاهی اوقات ممکن است جهت سهولت در کارها و یا ارسال و دریافت نامه ها نیاز به نام فامیل باشد.
رعایت اصل گمنامی و فروتنی به این معنی نیست که ما نمی توانیم جشن بگیریم. گروه ها می توانند قطع مصرف اعضا را با اهدا چیپ و کف زدن جشن بگیرند. این به معنی برتر نمودن شخص نیست بلکه فقط شادمانی کردن برای پشتکار صادقانه ای است که عضو با یاری نیروی برتر بر آن نایل آمده است.
رشد انجمن و باقی ماندن در مسیر بهبودی شخصی، نیاز به حفظ گمنامی دارد. وقتی قدر شناس هدایایی که به ما داده شده باشیم و اصول برنامه را رعایت کنیم به اعتماد به نفس می رسیم. برنامه در هر شرایطی اصول روحانی را به غرایض شخصی ترجیح می دهد. در دنیایی آشفته، اصل گمنامی ما را قادر می سازد تا به هدف فعالیتی واحد گرد هم بیاییم و هدف اصلی مان را به انجام رسانیم.
سنت های دوازده گانه با دریافت مجوز از دفتر خدمات جهانی الکلی های گمنام اقتباس گردیده است. اقتباس سنت های دوازده گانه به این مفهوم نیست که الکلی های گمنام و نیکوتینی های گمنام به یکدیگر وابسته اند. الکلی های گمنام یک برنامه بهبودی از الکل است- که دوازده سنت را در ارتباط با برنامه الکلی های گمنام و فعالیت هایی که برای رهایی از الکل است به کار می برد و عقیده ای به مسایل خارجی ندارد.