یاد گرفتم تا خودم نخوام هیـچ کس نمیتونه زندگیمو خراب کنه!یاد گرفتم که آرامش رو باید تو وجود خودم پیدا کنم...یاد گرفتم:زندگی کوتاه نیست،
مشکل اینجاست که ما زندگی را دیر شروع میکنیم!یاد گرفتم:نگران فردا نباشم
خدای دیروز و امروزم فردا هم هست.. 

 

دو قطره آب که به هم نزدیک شوند، تشکیل یک قطره بزرگتر میدهند...

اما دوتکه سنگ هیچگاه با هم یکی نمی شوند !

پس هر چه سخت تر و قالبی تر باشیم،

فهم دیگران برایمان مشکل تر، و در نتیجه

امکان بزرگتر شدنمان نیز کاهش می یابد...

آب در عین نرمی و لطافت در مقایسه با سنگ،
به مراتب سر سخت تر، و در رسیدن به هدف خود
لجوجتر و مصمم تر است.
سنگ، پشت اولین مانع جدی می ایستد.
اما آب... راه خود را به سمت دریا می یابد.
در زندگی، معنای واقعی
سرسختی، استواری و مصمم بودن را،
در دل نرمی و گذشت باید جستجو کرد.
گاهی لازم است کوتاه بیایی...
گاهی نمیتوان بخشید و گذشت...اما می توان چشمان را بست
و عبور کرد
گاهی مجبور می شوی نادیده بگیری...
گاهی نگاهت را به سمت دیگر بدوز که نبینی....
ولی با آگاهی و شناخت
وآنگاه بخشیدن را خواهی آموخت.

 آموختم گاهی از زیاد نزدیک شدن، فراموش می شویم
آموختم گاهی یک کلمه، پتک است و تمام وجود من از شیشه.
آموختم تا با کفش کسی راه نرفتم، راه رفتنش را قضاوت نکنم.
آموختم گاهی برای بودن باید محو شد.
آموختم دوست خوب پادشاه بی تاج و تختی است که بر دل حکومت می کند.
آموختم از کم بودن نترسم. اگر کم باشم شاید رهایم کنند اما اگر زیاد باشم حیفم می کنند.
آموختم اگر فیتیله ی احساسات بالا و پایین شود، آدمها هوا برشان می دارد.
آموختم برای شناخت آدمها یک بار بر خلاف میلشان عمل کنم

ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﻢ ﺑﺎﺷﻢ ...

ﮐﻢ ﺣﺮﻑ ﮐﻢ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﻢ ﻣِﻬﺮ ﮐﻢ ﻟﻄﻒ ﮐﻢ ﺭﻧﮓ

ﮐﻢ ﺑﺎﺷﻢ، ﺧﯿﻠﯽ ﮐﻢ

ﺯﯾﺎﺩ ﮐﻪ ﻧﻪ

ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﯽ

ﺳﺮ ﺭﯾﺰ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﺎﺳﻪ ﯼ ِﮐﻢ ﻇﺮﻓﯿﺖ ِ ﻇﺮﻑ ِ ﺩﻝ ِ
ﺁﺩﻣﯿﺎﻥ!