از قضاوت دیگران نترس. از این که از قضاوت دیگران بترسی، بترس. اگر هستی چه نیازی به رد و قبول دیگران داری و اگر نیستی این چه حماقتی است که دروغهای خودت را باور کنی. اگر محکوم شدنی هستی بدان که فی الحال محکومی و اگر حقیقت با تـو است چه باکی از قضاوت بدبینانه دیگـران داری. چه کسی می تواند حقیقت را به خیال خود محکوم کند و خود به واقع محکوم نشود. اگر همه تو را قبول کنند تو مثل همه می شوی. بیشتر انسانها در تصرف تاریکی اند پس آن گـاه وای بر تو. اگر کسی که خداوند محکومش کرده تور

 ا به واقع تأیید کند تو خود از محکوم شدگان خداوند هستی. وقتی که نیازمند تأیید دیگرانی بدان که خداوند تو را تأیید نکرده است. وقتی افکاری که دیگران در باره تو دارند برایت مهم است بدان که مهمترین معـنای زندگی ات را هنوز نیافته ای. دیگران چه کاری با تو می توانند بکنند؟ نهایت اش ایـن است که تـو را بکشند. پس اگر تو عاشـق خدایت هستی و مشتاق دیـدار او، ایـن بزرگترین کاری است که آنان می توانند برایت انجام دهند.
انسان هوشیار و عادل چون می داند که چیزهای زیادی هست که از آن بی خبر است ، پس زود و شتابزده قضاوت نمی کند و اگر قضاوت کند، قضاوتش مطلق و تغییرناپذیر نیست.
برای آن که خداوند بخشنده و مهربان را بشناسی، تو باید محبت کنی و بخشش نمایی. برای شناخت خداوند عادل، باید به عدالت رفتار کرد. برای شناخت هر وجهی از خداوند، باید همان گونه بود و همان گونه زیست.