کسانی که به اشو به عنوان یک فیلسوف و یا متفکر نگاه می کنند و سعی دارند با استفاده از او تنها به دایره ی دانش قرضی خود بیفزایند، او را از دست می دهند.

در این راه کسانی که تمام دانش، باورها، عقاید و مذهب ملی خانوادگی خود را کنار می گذارند و برهنه در برابر استاد قرار می گیرند می توانند از او بهره برده و رشد کنند.

این رابطه ی ذهن با ذهن نیست. رابطه ی دل با دل است.

H.M

من نه باخدا هستم atheist و نه بی خدا. این تمایزها سطحی هستند، فقط روشنفکرانه هستند. اینها مطلقاً ربطی به هستی ندارند.جهانِ هستی به "هست" و "نیست" تقسیم نشده است: این تمایزها ذهنی هستند. براین اساس، هم باخدایی و هم بیخدایی، ذهنی هستند، به رو

ح دسترسی ندارند. روح در فراسوی مثبت و منفی قرار دارد. آنچه وجود دارد، ورای مثبت و منفی است. در حیطه ی روح، مثبت و منفی یگانه هستند و خط جدا کننده ای بین آنها وجود ندارد. ذهن را در آن حیطه راهی نیست. درواقع، در آن حیطه، انسان "باخدا" باید "باخداییِ" خودش را بیندازد و انسان "بی خدا،" "بی خدایی" اش را، آنگاه این امکان هست که وارد دنیای حقیقت شوند. این هردو مفهوم، وسواسهای فکر هستند. وسواس یک تحمیل است.

فقط سه گام وجود دارد :

گام نخست هوشیار شدن از اینکه دنیا چیزی جز بازی نیست ، این دنیا تنها فرافکنی های خود ماست .

گام دوم هوشیار شدن از اینکه دنیای دیگر نیز چیزی جز رویاهای ارضا نشده ما نیست که در زمان آینده فرافکنی شده.

گام سوم وقتی دنیا کنار رفت و اخرت نیز کنار گذاشته شد تنها چیزی که می ماند خود تو هستی ، نفس توست و گام سوم انداختن نفس است .

و ناگهان تو به وطن بازگشته ای و همه چیز در دسترس است .

چھره ی اصلی ات را پیدا کن . چھره ای که استفاده می کنی اصیل

نیست ؛ پرورشی است . چھره ی تو نیست ؛ صورت ظاھر است ، وسیله است . چھره ھای بسیاری داری ، ھر لحظه چھره ات را عوض می کنی . به عوض کردنش ادامه می دھی .

عوض کردن چنان خودکار انجام می گیر

د که حتا مشاھده اش ھم نمی کنی ، به آن توجه نمی کنی .
وقتی با خدمتکارت روبرو می شوی چھره ی متفاوتی داری از زمانی که با رییست روبرو می شوی .چھره ی اصلی ات را پیدا کن ، چھره ای که قبل از تولد داشته ای ،
یا چھره ای که بعد از مرگ خواھی داشت . چھره ی اصلی چیست ؟ چھره ی اصلی ھوشیاری تو است . تمام چھره ھای دیگر از ذھنت می آیند .

کیمیاگری نوین / ت : حامد مهری

وقتی به ملودی ھستی نزدیک تر می شوی لحظه ھای نادر و بی ھمتایی وجود دارند ، اما به ھر حال وجود دارند .

موقعیت ھا ممکن است متفاوت باشند ، اما ملودی یکسان است . کودکی به دنبال پروانه می دود ،

کودکی گلی از باغچه می چیند ، کودکی آسوده بر چمن درا

ز کشیده ، ھارمونی خاصی را در ھستی احساس می کند ، ملودی خاصی را احساس می کند . در آن لحظه ، کودک کاملاً با ھستی یکی است . افسوسی وجود ندارد ، منفی نگری وجود ندارد . کودک ھستی را ھمانطور که ھست پذیرفته و توسط ھستی پذیرفته شده است .
وقتی ھستی را می پذیری ، ھستی نیز تو را می پذیرد . وقتی رد می کنی ، طرد می شوی.
ھستی تو را منعکس می کند . ھر کاری با آن بکنی با تو ھمان می کند .

کیمیاگری نوین / ت : حامد مهری

اعتقادات مانند لباس هستند. اساساً چيزی تغییر نمی كند، همانی كه بودی باقی می مانی.

اعتقاد آسان است، چون از تو حقيقتاً خواسته نمی شود كاری انجام دهی. فقط يك پوشش سطحی، يك تزئين است. چيزی كه هر لحظه بخواهی می توانی داخل بگذاری. يوگا اعتقاد نی

ست، سلوک اعتقاد نیست .به همين خاطر سخت است. دشوار است، و بعضی وقتها غيرممكن به نظر می رسد. يك ديدگاه وجودی است. به سوی حقيقت خواهی رفت، ولی نه با اعتقاد. بلكه با تجربه شخصی خودت، با درك خودت. يعنی كاملاً تغییر خواهی كرد. ديدگاههای تو، راه زندگی تو، ذهن تو، روان تو آنطور كه بود، بايد كاملاً خُرد شود. چيزی تازه بايد به وجود بيايد. فقط با اين چيز تازه می توانی با واقعيت تماس بگيری.

من زندگی را تایید می کنم و دلم می خواهد همگی شما عمیقا و با تمام وجود در زندگی باشید . فقط با یک شرط : با هوشیاری ، با شاهد بودن ، با گوش به زنگ بودن .

مذاهب دنيا گريز، چيزي بسيار ضد و نقيض را به انسان آموخته اند. به انسان مي گويند « از زندگي روي بگردان، زيرا زندگي ضد خداست. اگر از زندگي روي نگرداني به خدا نخواهي رسيد. اگر از زندگي روي بگرداني محبوب خدا خواهي شد. » چه تناقضي! حتي يك بچه كوچك نيز مي تواند اين تناقض را ببيند. خنده آور است. اگر خدا زندگي را خلق كرده است نمي تواند ضد آن باشد. زندگي را بايد گرم و پر حرارت گذراند. بايد مشعل زندگي را همزمان از هر دو طرف مشتعل كنند. لحظه اي كوتاه از جشن گرفتن زندگي كافيست تا تو را با طعم جاودانگي آشنا سازد و تو را به شناخت خدا برساند. زندگي شكل آشكار خدا و تجلي او و جشن گرفتن زندگي يگانه راه ستايش اوست.

- اُشو - OSHO -