ﮐﻤﯽ ﺧﻮﺩﺗﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺭﯾﺪ

ﺑﺘﮑﺎﻧﯿﺪ !

ﺍﺯ ﺗﻤﺎﻡِ ﺍﯾﻦ ﻓﮑﺮﻫﺎﯼِ ﺑﯽ ﺭﻧﮓ

ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺣﺮﻓﻬﺎﯼِ ﺗﻮ ﺧﺎﻟﯽِ ﺑﯽ ﺭﻭﯾﺎ

ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﺭﻗﺼﻨﺪﻩ ﯼ ﺩﺳﺖِ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺟﺎﻧﻢ !

ﺑﺨﻮﺍﻫﯽ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﺗﺎﻧﮕﻮ ﻣﯽ ﺭﻗﺼﺪ
ﻧﺨﻮﺍﻫﯽ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺭﻗﺎﺻﻪ ﯼ ﺗﻤﺎﻡِ ﺳﺎﺯﻫﺎ ﻭ ﺁﻭﺍﺯﻫﺎﯼِ ﺧﻮﺩﺵ ﻣﯽ
ﮐﻨﺪ !
ﺩﺳﺖِ ﺭﻭﯾﺎ ﺭﺍ ﺑﮕﯿﺮ
ﺑﺮﺍﯼِ ﯾﮏ ﺑﺎﺭ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺷﺪﻩ ﺩﻭﺭ ﺷﻮ
ﺍﺯ ﺷﻬﺮِ ﻧﺎ ﺍﻣﯿﺪﯼ !
ﻭ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻦ ﺗﻮ ﺑﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﭼﻬﺎﺭ حرف
ﺍ ﻡ ﯼ ﺩ
ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﮐﺮﺩ !
ﻣﯽ ﺭﻭﻧﺪ ؟
ﻓﺪﺍﯼِ ﺳﺮﺕ
ﻣﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ؟
ﺧﻮﺵ ﺑﺤﺎﻝِ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎﯾﺸﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺛﺒﺖ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ
ﻃﻮﻓﺎﻥ ﺷﺪﻩ ؟
ﻗﺸﻨﮕﺘﺮﯾﻦ ﺭﻗﺺ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼِ ﻫﻤﯿﻦ ﺭﻭﺯ ﺑﮕﺬﺍﺭ
ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺯﯾﺒﺎ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﻦ ﮐﻪ ﻫﺮﮐﻪ ﺭﺩ ﺷﺪ
ﺑﮕﻮﯾﺪ :
ﭼﻪ ﻃﻮﻓﺎﻥِ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ!
ﺯﯾﺒﺎ ﺑﺎﺵ
ﻭ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻦ
ﻣﯽ ﺷﻮﺩ
ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﯽ
ﺩﺭ ﻫﻤﯿﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎﯼِ ﺑﯽ ﻣﻬﺮﯼ
ﺑﺮﺍﯼِ ﺧﻮﺩﺕ
ﺑﺮﺍﯼِ ﺍﻭ
ﺑﺮﺍﯼِ ﺗﻤﺎﻡِ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﻠﺒﺖ ﺟﺎ ﺩﺍﺭﻧﺪ
ﺭﻭﯾﺎﯾﯽ ﺗﺮﯾﻦ ﺑﺎﺷﯽ
ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ..

ﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﺴﭙﺎﺭ "

- ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﺪﻭﻥ ﭼﺎﻟﺶ ؛ ﻣﺰﺭﻋﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﺣﺎﺻﻞ ﺍﺳﺖ .

- ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻮﺟﻮﺩﯼ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﺸﺴﺘﻦ ﺑﻪ ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ؛ ﻣﺮﻍ ﺍﺳﺖ .

- ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﺎ ﺑﺎ " ﺗﻮﻟﺪ" ﺷﺮﻭﻉ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ؛ ﺑﺎ "ﺗﺤﻮﻝ" ﺁﻏﺎﺯ ﻣﯿﺸﻮﺩ.

- ﻻﺯﻡ ﻧﯿﺴﺖ "ﺑﺰﺭﮒ " ﺑﺎﺷﯽ ﺗﺎ "ﺷﺮﻭﻉ ﮐﻨﯽ"، ﺷﺮﻭﻉ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺑﺰﺭﮒ ﺷﻮﯼ ...

- ﺍﮔﺮ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﻦ ﮐﺴﯽ ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﺑﻮﺩﯾﺪ ؛ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﻨﺶ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﯿﺪ ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ
ﺑﺎﺷﯿﺪ ...
- ﺑﺎﺩ ﺑﺎ ﭼﺮﺍﻍ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﮐﺎﺭﯼ ﻧﺪﺍﺭﺩ ؛ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺳﺨﺘﯽ ﻫﺴﺘﯽ ﺑﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﺭﻭﺷﻨﯽ ...
- ﻣﺎ ﻓﻘﻂ ﺑﺮﺍﯼ ﯾﮏ ﺑﺎﺭ ﺟﻮﺍﻥ ﻫﺴﺘﯿﻢ ؛ﻭﻟﯽ ﺑﺎ ﯾﮏ ﺗﻔﮑﺮ ﻏﻠﻂ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﯿﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻧﺎﺑﺎﻟﻎ
ﺑﻤﺎﻧﯿﻢ ...
- ﺑﺨﺸﺶ؛ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺭﺍ ﺩﮔﺮﮔﻮﻥ ﻧﻤﯽ ﺳﺎﺯﺩ؛ ﻭﻟﯽ ﺳﺒﺐ ﮔﺸﺎﯾﺶ ﺁﯾﻨﺪﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ...
- ﻭ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ :
ﻣﺎ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﯿﻢ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﮐﻨﯿﻢ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ ﺯﻧﺪﻩ ﺧﻮﺍﻫﯿﻢ ﺑﻮﺩ؛ ﺍﻣﺎ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﯿﻢ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﮐﻨﯿﻢ ﭼﻘﺪﺭ ﺍﺯ
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﻬﺮﻩ ﺑﺒﺮﯾﻢ ...
ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﯿﻢ ﺗﮏ ﺗﮏ ﺍﻋﻀﺎﯼ ﺻﻮﺭﺗﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﻨﯿﻢ؛ ﺍﻣﺎ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﯿﻢ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﭼﻬﺮﻩ
ﻣﺎﻥ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﺮﺳﺪ ...
ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﯿﻢ ﭘﯿﺶ ﺁﻣﺪﻥ ﻟﺤﻈﺎﺕ ﺩﺷﻮﺍﺭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺭﺍ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﮐﻨﯿﻢ؛ ﺍﻣﺎ ﻣﯿﺘﻮﺍﻧﯿﻢ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺭﺍ ﮐﻤﺘﺮ ﺳﺨﺖ ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ .

زندگی مثل اب تو لیوان ترک خورده میمونه .بخوری تموم میشه . نخوری حروم میشه .از زندگیت لذت ببر چون در هر صورت تموم میشه 

ادمها می ایند.....گاهی در زندگیت می مانند، گاهی در خاطرت

انهائی که در زندگیت می مانند، همسفر میشوند و انهائی که در خاطرت می مانند تجربه ای برای سفر

گاهی تلخ،.......گاهی شیرین

گاهی با یادشان لبخند میزنی ، گاهی یادشان لبخند از لبانت برمیدارد

اما تو لبخند بزن ، حتی به تلخترین خاطره هایت

ادمها می ایند ، این امدن باید رخ دهد تا تو بدانی " امدن " را همه بلدند.......این " ماندن " است که " هنر " میخواهد

سخنی زیبا از پائولو کوییلو

انسان ها به شیوه هندیان بر سطح زمین راه میروند، با یک سبد در جلو و یک سبد در پشت. در سبد جلو، صفات نیک خود را میگذاریم. در سبد پشتی، عیب های خود را نگه میداریم. به همین دلیل در طول زندگی، چشمانمان فقط صفات نیک خودمان را می بیند و عیوب همسفری که جلوی ما حرکت میکند!!
بدین گونه است که درباره خود بهتر از او داوری می کنیم. غافل از آنکه، نفر پشت سری ما هم به همین شیوه درباره ما می اندیشد ... .

من در محیطی زندگي ميکنم که وقتي کسي مي ميرد ميگويند راحت شد ...؟؟؟
به راستي مگر ما چگونه زندگي ميکنيم که با مرگ راحت ميشويم؟

* ما امروزه خانه هاي بزرگتر ، اما خانواده هاي کوچکتر داريم ؛
مدارک تحصيلي بالاتر ، اما درک عمومي پائينتر داريم
آگاهي بيشتر ، اما قدرت تشخيص کمتر داريم؛
بدون ملاحظه ايٌام را مي گذرانيم ، خيلي کم مي خنديم ;
خيلي تند رانندگي مي کنيم ، خيلي زود عصباني مي شويم ؛

تا ديروقت بيدار مي مانيم ، خيلي خسته از خواب بر مي خيزيم ؛
خيلي کم مطالعه مي کنيم ؛
و خيلي زياد دروغ مي گوئيم ؛
زندگي ساختن را ياد گرفته ايم اما زندگي کردن را نه ؛
ما ساختمانهاي بلندتر داريم اما طبع کوتاهتر ؛
بيشتر خرج مي کنيم اما کمتر داريم ، بيشتر مي خريم ، اما کمتر لذت مي بريم ؛
ما تا ماه رفته و برگشته ايم اما قادر نيستيم براي ملاقات عزيزي از يک سوي خيابان به آن سو برويم ؛
فضاي بيرون را فتح کرده ايم ، اما فضاي درون را نه ؛
بيشتر برنامه ميريزيم اما کمتر به انجام مي رسانيم؛
عجله کردن را آموخته ايم و نه صبر کردن را 
مگر بيشتر از يک بار در زندگى فرصت داریم,,,؟

زندگی زیباست چشمی باز کن 
گردشی در کوچه باغ راز کن

هرکه عشقش در تماشا نقش بست
عینک بدبینی خود را شکست
من میان جسمها جان دیده ام 
درد را افکنده درمان دیده ام

از زندگی نا امید نیستم
چون آن خدایی
که بخاطر خندیدن گلها ،
آسمانی را می گریاند .
حتما روزی برای خنده من هم ،
کاری خواهد کرد !

 دروود به تک تک شما دوستان عزیز...
با ارزوی بهترین لحظه های
شاد ٬ پیروزی٬ و بهروزی برای شما مهربانان.
پاینده ایران. 

ﺩﺭ ﮐﺪﺍﻣﯿﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺑﺪﻝ ﻣﯽﺷﻮﺩ؟ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥِ ﻣﺮﮒ؟ ﺍﻣّﺎ

ﻣﺮﮒ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ، ﺑﺮﺍﯼ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩﯼ ﺷﺨﺺ . ﺍﺯ

ﻃﺮﯾﻖِ ﺁﮔﺎﻫﯽ؟ ﺍﻣّﺎ ﺍﯾﻦ ﺫﻫﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﺼﻮﯾﺮﯼ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ

ﺧﻠﻖ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﻭ ﻧﻮﻋﯽ ﭘﯿﻮﺳﺘﮕﯽ ﻭ ﺍﻧﺴﺠﺎﻡ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﯽﺩﻫﺪ، ﭘﯿﻮﺳﺘﮕﯽ ﻭ

ﺍﻧﺴﺠﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺧﻮﺩِ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻧﯿﺴﺖ . ﻫﺮ ﺩﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮﻫّﻢ ﺍﺳﺖ.

یادداشت ها__آلبر کامو