یه موقع ها در خلوت خودت نگران می شوی ،

اماوقتی به یادمهربانی ومراقبت خداوند می افتی .دلت را به دریا زندگی می سپاری .

نگران موج های زندگی نمی شوی .زیرا میدانی اومهربانتراز مادراست.

دراین هنگام لبخندزیبا بر رخسارت می نشیند.امیدوارانه ادامه راه می دهی .

سفر زندگیت به خیرنازنین …..

"وقتی انسان ها از تنهایی می نالند،

منظورشان این نیست که اطرافشان خلوت است،

تنهایی این است که هیچکس نمی فهمد چه می گویند..."

آیزایا برلین

همه برايم دست تکان دادند اما کم بودند دستاني  که تکانم دادند .دوست و دست بسيار اندک است ، ولي " دست دوست " اندک !!!!

وقتی از فکر غزلهایم سرت آتش گرفت

باورم کردی ولیکن باورت آتش گرفت

درد من را با قفس گفتی، صدایت دود شد

مرغ عشقت ‌سوخت،بال کفترت‌ آتش گرفت

خیس باران آمدی سرما سیاهت کرده بود

آنقدر بوسیـدمت تا پیکرت آتش گرفت

گفته بودي من لبالب آتشم پروانه جان !

پس چرا پروا نکردی تا پرت آتش گرفت

گفته بودی شعرهایت ‌سرد وبی روحند

شعرهایم را نوشتی دفترت آتش گرفت

دستهایم را گرفتی رفتنت نزدیک بود

دستهایت داغ شد انگشترت آتش گرفت

من لبالب آتشم اما نمیدانی چقدر

سینه ام با نامه های آخرت آتش گرفت