بخشي از كتاب بابا لنگ دراز اثر جين وبستر

از نامه های بابا لنگ دراز به جودی:
جودی! کاملا با تو موافق هستم که عده ای از مردم هرگز زندگی نمی کنند و
زندگی را یک مسابقه دو می دانند و می خواهند هرچه زودتر به هدفی که درافق دوردست است دست یابند و متوجه نمی شوند که آن قدرخسته شده اند که شاید نتوانند به مقصد برسند و اگر هم برسند ناگهان خود را در پایان خط می بینند. 
در حالی که نه به مسیر توجه داشته اند و نه لذتی از آن برده اند.
دیر یا زود آدم پیر و خسته می شود در حالی که از اطراف خود و دوستداران خود غافل بوده است.
آن وقت دیگر رسیدن به آرزوها و اهداف هم برایش بی تفاوت می شود و فقط او می ماند و یک خستگی بی لذت و فرصت و زمان و انسانهایی که ازدست رفته و به دست نخواهد آمد ...
جودی عزیزم! 
ما به اندازه خاطرات خوشی که از دیگران داریم آنها را دوست داریم و به آنها وابسته می شویم و هرچه خاطرات خوشمان از شخصی بیشتر باشد علاقه و وابستگی ما بیشتر می شود. 
پس هرکسی را بیشتر دوست داریم و می خواهیم که بیشتر دوستمان بدارد باید برایش خاطرات خوش زیادی بسازیم تا بتوانیم دردلش ثبت شویم.

دوستدار تو: بابا لنگ دراز

ببخشید تا کائنات ببخشد. 

***

مرد فقیری از بودا سوال کرد:

چرا من اینقدر فقیرهستم؟

بودا پاسخ داد: چونکه تو یادنگرفته ای که بخشش کنی

مرد پاسخ داد : من چیزی ندارم که ببخشم
بودا پاسخ داد: چرا! 
محدود چیزهایی داری 
یک صورت که میتوانی لبخند بر آن داشته باشی 
یک دهان که می توانی از دیگران تمجید کنی وحرف خوب بزن
یک قلب که می توانی بروی دیگران بگشایی 
چشمانی که میتوانی با آنها به دیگران با نیت خوب نگاه کنی 
یک بدن که با آن می توانی به دیگران کمک کنی
فقر واقعی فقر روحــــی ست.
دل آدما خیلی ساده گرم میشود:
به یک دلخوشی کوچک ،
به یک احوالپرسی ساده 
به یک دلداری کوتاه 
به یک تکان دادن سر یعنی ، تو را می فهمم ..
به یک گوش دادن خالی ، بدون داوری و نظر دادن
به یک همراه شدن کوچک 
به یک پرسش : روزگارت چگونه است ؟
به یک دعوت کوچک، به صرف یک فنجان قهوه !
به یک وقت گذاشتن برای تو 
به شنیدن یک کلمه ؛ من کنارت هستم 
به یک هدیه ی بی مناسبت 
به یک دوستت دارم بی دلیل 
به یک غافلگیری :
به یک خوشحال کردن کوچک 
به یک نگاه .
به یک شاخه گل .
فقط همین .

ﺭﻭﺯﯼ ﺗﻌﺪﺍﺩﯼ ﺍﺯ متعصبین ﻧﺰﺩ حاکمی ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻭ

ﺍﺯ ﻋﻠﺖ ﺍﺯﺍﺩﯼ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ

ﭘﺮﺳﯿﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺳﺮﺯﻧﺶ ﮐﺮﺩﻧﺪ. ﺷﺎﻩ

ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩ ﻫﻤﻪ ﺍﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺗﺎﻗﯽ ﺯﻧﺪﺍﻧﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ

ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯾﮏ ﻫﻔﺘﻪ ﺑﺮﺍﯾﺸﺎﻥ ﻏﺬﺍ ﺑﮕﺬﺍﺭﻧﺪ .ﻭﺭﻭﺩ ﻭ

ﺧﺮﻭﺝ ﺍﺯ ﺍﺗﺎﻕ ﺭﺍ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﮐﺮﺩ ﺣﺘﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺟﺎﺑﺖ
ﻣﺰﺍﺝ.
ﭘﺲ ﺍﺯ ﯾﮏ ﻫﻔﺘﻪ ﺩﺭﺏ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﺍﺗﺎﻗﯽ ﮐﻪ
ﺭﻭﺯ ﺍﻭﻝ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺗﻤﯿﺰ ﻭ ﺯﯾﺒﺎ ﺑﻮﺩ ﻏﺮﻕ ﺩﺭ ﮐﺜﺎﻓﺖ
ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ
ﺷﺎﻩ رو ﺑﻪ متعصبین ﻣﻌﺘﺮﺽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ
ﻓﺮﻗﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﮔﺪﺍ ﺑﺎﺷﯽ ﯾﺎ ﺭﻭﺣﺎﻧﯽ ﻭ ﯾﺎﺍﺷﺮﺍﻑ
ﺯﺍﺩﻩ ﺍﮔﺮ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺷﺪﯼ ﺧﻮﺩﺕ ﺭﺍ ﮐﺜﯿﻒ ﺧﻮﺍﻫﯽ
ﮐﺮﺩ
ﺍﺯﺍﺩﯼ ﺣﻖ ﻣﺸﺮﻭﻉ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﺳﺖ ﻭ ﭼﻪ ﺍﺑﻠﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ
ﺍﻧﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﮐﺮﺩﻥ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﺸﺎﻥ ﺭﺍ
ﭘﺎﮎ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ

تقدیم به وطنم : ایران

"ﺷﻴﺦ ﺟﺎﺑﺮ" ، ﺍﻣﻴﺮ ﻛﻮﻳﺖ ﺩﺭ ﺧﺎﻃﺮﺍﺗﺶ می نویسد :
زمانی ﻛﻪ ﺟﻨﮓ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻋﺮﺍﻕ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪ، ﺑﺮﺍی ﺗﺠﻠﻴﻞ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖﺻﺪّﺍﻡ ﺑﻪ ﻋﺮﺍﻕ ﺭﻓﺘﻴﻢ ؛
ﻣﻮﻗﻊ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺻﺪّﺍﻡ ﺷﺨﺼﺎً ﭘﺸﺖ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺍﺗﻮﻣﺒﻴﻞ ﺑﻨﺰ ﺗﺸﺮﻳﻔﺎﺕ ﻧﺸﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﺮﺍ ﺗﺎ ﻓﺮﻭﺩﮔﺎﻩ ﺑﻐﺪﺍﺩ برساند ؛
ﺻﺪّﺍﻡ ﺣﺴﻴﻦ ﺩﺭ حالی ﻛﻪ ﺳﻴﮕﺎﺭ ﺑﺮﮒ کوبایی ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺷﺖ ؛
ﻣﺘﻜﺒّﺮﺍﻧﻪ ﻛﻨﺎﺭﻡ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ،
ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺘﻢ :
ان شاء اﻟﻠﻪ ﺳﻔﺮی ﺑﻪ ﻛﻮﻳﺖ ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ ﻣﻨﺘﻈﺮﺗﺎﻥ ﻫﺴﺘﻴﻢ ،
ﺻﺪّﺍﻡ ﺑﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﻟﺤﻦ ﻣﺘﻜﺒّﺮﺍﻧﻪ ﮔﻔﺖ : ﻛﻮﻳﺖ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺎﺳﺖ ﺣﺘﻤﺎً می آﻳﻴﻢ...
ﻭ ﻣﻦ ﺳﺎل ۱۹۹۰ زمانی ﻛﻪ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﻓﺮﺍﺭ ﺑﻪ و ﻋﺮﺑﺴﺘﺎﻥ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻧﻴﺮﻭﻫﺎی نظامی بعثی ﺑﻮﺩﻡ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭﺵ ﺷﺪﻡ...
ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﻋﺮﺍﻕ ﺑﺎ ﻛﻮﻳﺖ ﺻﺪّﺍﻡ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺧﺒﺮﻧﮕﺎﺭﺍﻥ ﻛﻪ ﭼﺮﺍ ﺩﻳﮕﺮ ﻟﺒﺎﺱ نظامی نمی پوشید؟
ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ : ﺩﺭ ﻛﻮﻳﺖ ﻣﺮﺩی ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺧﻮﺩ نمی بینیم،
ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﺑﺎ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻟﺒﺎﺱ ﻧﻈﺎمی می پوﺷﻴﺪﻡ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ایرانی ها ﻣﺮﺩ ﺟﻨﮓ ﻫﺴﺘﻨﺪ...
صدّام ﺩﺭ ﻫﺸﺖ ﺳﺎﻝ ﺟﻨﮓ ﺑﺎ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺑﺎ ﻟﺒﺎﺱ نظامی ﺣﺎﺿﺮ ﻣﻴﺸﺪ.
هدیه به روح همه سلحشوران عرصه ایثار و حماسه ی ایران
درود به روح بلندشان

هیزم‌ شکن

....

روزی هیزم‌شکنی در یک شرکت چوب‌بری دنبال کار می‌گشت و نهایتا توانست برای خودش کاری پیدا کند.

حقوق و مزایا و شرایط کار بسیار خوب بود، به همین خاطر هیزم‌شکن تصمیم گرفت نهایت سعی خودش را برای خدمت به شرکت به کار گیرد. رئیسش به او یک تبر داد و او را به سمت محلی که باید در آن مشغول می‌شد راهنمایی کرد.

روز اول هیزم‌شکن ۱۸ درخت را قطع کرد. رئیس او را تشویق کرد و گفت همین‌طور به کارش ادامه دهد. تشویق رئیس انگیزه بیشتری در هیزم‌شکن ایجاد کرد و تصمیم گرفت روز بعد بیشتر تل

اش کند اما تنها توانست ۱۵ درخت را قطع کند.
روز سوم از آن هم بیشتر تلاش کرد ولی فقط ۱۰ درخت را قطع کرد. هر روز که می‌گذشت تعــداد درخت‌هایی که قطع می‌کرد کمتر و کمتر می‌شد. پیش خودش فکر کرد احتمالا بنیه‌اش کم شده است.
پیش رئیس رفت و پس از معذرت خواهی گفت که خودش هم از این جریان سر در نمی‌آورد.
رئیس پرسید: “آخرین باری که تبرت را تیز کردی کی بود؟”
هیزم شکن گفت:
“تیز کردن؟ من فرصتـی برای تیز کردن تبرم نداشتم تمام وقتم را صرف قطع کردن درختان می‌کردم!”
شما چطور؟ آخرین باری که تبرتان را تیز کرده‌اید کی بود؟

سه داستان کوتاه زیبا

روزى روستاييان تصميم گرفتند براى بارش باران دعا كنند در روزيكه براى دعا جمع شدند تنها يك پسربچه با خود چتر داشت ، 
این یعنی ایمان...

○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○كودك يك ساله اى را تصور كنيد زمانيكه شما اورابه هوا پرت ميكنيد او ميخندد زيرا ميداند اورا خواهيد گرفت اين يعنى اعتماد...○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○هر شب ما به رختخواب ميرويم ما هيچ اطمينانى نداريم كه فردا صبح زنده برميخيزيم با اين حال هر شب ساعت را براى فرداكوك ميكنيم اين يعنى اميد...
د
برايتان "ایمان ، اعتماد و امید 
را آرزو ميکنم ..

رنگ فقط رنگ خدا
>>>>>>>
این ماجرا در خط هوایی TAM اتفاق افتاد…

یک زن تقریباً پنجاه ساله‌ی سفید‌پوست به صندلی‌اش رسید و دید مسافر کنارش یک مرد ساهپوست است،

با لحن عصبانی مهماندار پرواز را صدا کرد…مهماندار از او پرسید: “مشکل چیه خانوم؟”زن سفید‌پوست گفت: “نمی‌توانی ببینی؟ به من صندلی‌ای داده شده که کنار یک مرد سیاهپوست است، من نمی‌توانم کنارش بنشینم، شما باید صندلی مرا عوض کنید!”مهماندار گفت: “خانوم لطفاً آروم باشید، متاسفانه تمامی صندلی‌ها پر هستند، اما من دوباره چک می‌کنم ببینم صندلی خالی پیدا می‌شود یا نه.”مهماندار رفت و چند دقیقه بعد برگشت و گفت: “خانوم، همانطور که گفتم تمامی صندلی‌ها در این قسمت اقتصادی پر هستند، من با کاپیتان هم صحبت کردم و او تایید کرد که تمامی صندلی‌ها در دسته اقتصادی پر هستند، ما تنها صندلی خالی در قسمت درجه یک داریم.”و قبل از اینکه زن سفید‌پوست چیزی بگویید مهماندار ادامه داد: “ببینید، خیلی معمول نیست که یک شرکت هواپیمایی به مسافر قسمت اقتصادی اجازه بدهد در صندلی قسمت درجه یک بنشیند، با این‌حال، با توجه به شرایط، کاپیتان فکر می‌کند اینکه یک مسافر کنار یک مسافر افتضاح بنشیند ناخوشایند هست.”و سپس مهماندار رو به مرد سیاهپوست کرد و گفت: “قربان این به این معنی است که شما می‌توانید کیف‌تان را بردارید و به صندلی قسمت درجه یک که برای شما رزرو نموده‌ایم تشریف بیاورید…”تمامی مسافران اطراف که این صحنه را دیدند شوکه شدند و در حالی که کف می‌زدند از جای خود قیام کردند.

ظالمی از بهلول پرسید :

آدمی را طول عمر چقدر باشد؟

بهلول گفت: آدمی را ندانم . اما تو را طول عمر بس دراز باشد.....!

فقیهی مزید نام به هرات آمده بود . روزی در مجلسی جامی از مزید پرسید که شما

در لعن یزید چه می گویید ؟

مزید گفت : لعن روا نیست ، زیرا که مسلمان !  بوده .

صاحب مجلس روی به جامی کرده و گفت : شما چه می گویید؟

جامی گفت : ما می گوییم صد لعنت بر یزید و صد دیگر بر مزید !